On 29.04.2015 02:58, ACMM-033 wrote:
>
> Użytkownik "bartek" <b...@g...com> napisał w wiadomości
> news:mhp762$6mi$1@node1.news.atman.pl...
>>> To co ma powiedzieć trzmiel, co podobno nie może latać, tylko bidulek o
>>> tym nie wie, więc lata...?
>>
>> Przecież to jest bajka, powtarzana przez blisko stuletni głuchy telefon.
>
> Toż nie przedstawiam tego, jako prawdy objawionej!
>
>> Wzięło się to z drobnego spostrzeżenia, że trzmiel nie lata wg równań
>> opisujących lot szybowca. Nikogo to nie zdziwiło, trzmiel szybowcem
>> nie jest ;-)
>
> No właśnie.
>
>> ówcześni jajogłowi dobrze wiedzieli, że to oznacza niedoskonałość
>> użytej teorii (komputerów nie było, a mcechanika płynów to bardzo
>> nieprzyjemne równania;-), trzeba było dużo przybliżać)
>
> Lat temu znów sporo, kiedy puszczane w TVP kino było po prostu
> mądrzejsze, zlukałem scenkę mniej-więcej taką:
> Jakiś uczony, badający układ jakiś elektryczny, miał kłopot,
> teoretycznie, według obliczeń, wszystko powinno banglać, a jednak, po
> włączeniu prądu, następowało zgrzanie się, jakiejś cewki, czy innej
> zwojnicy, wśród akompaniamentu niewielkich fajerwerków, układ ulegał
> zniszczeniu. Badaczowi owemu przyglądał się jakiś młodziak, wyraźnie
> zainteresowany tematem (nazwisk żadnych nie pomnę), tu mam trochę lukę w
> pamięci, poszlo tak, że tym razem młodziak to wszystko policzył i nie
> pamiętam, czy sam pozmieniał stosowne parametry, czy badaczowi
> podpowiedział, co ma zmienić, pamiętam tyle, że użyty prąd zmalał
> trzykrotnie i układ po załączeniu chyba zadziałał zgodnie z
> oczekiwaniami. Na pytanie badacza młodziak odpowiedział, że po prostu,
> uprościł wzory i wtedy przeliczył.
> Czyli, matematycznie, przybliżył działanie układu do zamierzonego :) Tak
> mi się skojarzyło, jak napisałeś o tych nieprzyjemnych równaniach.

Zdarzają się takie rzeczy (poprawka pierwszego rządu daje lepszy wynik
niż uwzględnienie kilku. Potem, uwzględniając szereg znacznie dalej
dostaje się oczywiście (OK, w polowych kwantach nie ma nic
oczywistego:)) wynik lepszy, ale można się zdziwić;-)
ale utaj obstawiam raczej to, że mając układ nieprzybliżony łatwiej
było popełnić błąd w obliczeniach, i to profesorek zrobił.


> Ergo - tak naprawdę i dziś, mimo ogromnego postępu techniki, nie ma
> stuprocentowej pewności, że to, co wiemy, pokrywa się z tym, co
> rzeczywiście rządzi tym, co wiemy o tym, o czym wiemy.

I nigdy nie będzie. Fizyka nie mówi 'co jest w rzeczywistość',
fizyka zajmuje się budowaniem modeli matematycznych, które
pozwalają przewidzieć 'co się stanie, jeśli'. Ale czy stuletnie
'stan układu to promień w pewnej przestrzeni Hilberta, obserwoane
wielkośći związane są z pewnymi samosprzężonymi operatorami...'
ma coś wspolnego z rzeczywistośćią, nie wiemy. Wiemy tylko,
że przyroda działa praktycznie identycznie tak, jakby rzeczywistsi
tak było;-)
Od tabelkowania wyników różni się to tym, że praw ma być mało i mają
być proste (niekoniecznie matematycznie proste:))

Nie jest to oficjalna wykładnia filozofii nauki, ale dość popularny
pogląd.


> Jako megasceptyk,
> uważam "szkiełko i oko" (w przełożeniu na chłopski - klapki na oczach
> qnia) za największą zbrodnię wyrządzoną nauce, acz uznam, że tu nie ma
> rzeczywiście miejsca na dowolność. Trochę jak z prawami Murphy'ego - nie
> ma bezbłędnych programów komputerowych, są tylko takie, w których błędów
> nie wykryto (i być moiże nie wykryje się nigdy).

Bez przesady. Program wczytujący tabelkę liczb i liczący wektory
własne można napisać bezbłędnie ;-)

> I tak się złożyło, że
> temi rencamy taki program macałem, sam na taki błąd trafiwszy. Krótko -
> antywirus MKS w wersji bardzo wczesnej, rok '91-92, gdzie już na mojej
> centrali stała centrala przywoławcza Polpager, oraz komputer (XT
> 4.77/8MHz, najgorsze, ze programowo przełączany) sterujący jej pracą,
> zmianą parametrów. Pewien plik, o ściśle określonej sekwencji bajtów,
> powodowal twardy zwis maszyny. Zmiana czegokolwiek w treści pliku,
> choćby jednego bajtu, czy dopisanie czegokolwiek przed, bądź po treści,
> albo wycięcie dowolnego bajtu z końca czy ze srodka, likwidowała problem
> zwisu. System PC-DOS 3.30 IBM, równoważny MS-DOSowi.

Pokpili jakieś heurystyki;-)

Wracając do trzmiela. Aby rozsądnie modelować jego lat trzeba uwzględnić
wiry. Turbulencje. A to jeszcze w drugeij połowie XX wieku powszechnie
sądziliśmy, że trzeba do tego osobnych równań. I powstawały ukłądy
równań na 60 (!) różnych pól. Potem okazało się, że w sumie same
równania NS odtwarzają zachowanie turbulencji. Właśnie dzieki
obliczeniom numerycznym.
Co, jeszcze z drugiej strony, nie zmienia nic w tym, zę jak coś
grubszego liczysz, i tak użyjesz jakiegoś modelu turbulencji
podskalowej.

pzdr
bartekltg