Świadectwo z epoki, czyli początek powieści "Boczne drogi"
Chmielewskiej. 1976. Przypominam, że jest tu tylko tyle, ile cenzura
przepuściła...



"Od Teresy, mojej ciotki z Kanady, przyszedł list. Nie był to ewenement,
bo listów od niej przychodziło wiele, ten jednakże tym się odznaczał, iż
precyzował termin jej przyjazdu do Polski na lato. Od dłuższego już
czasu dawała wyraz nieprzepartej tęsknocie do szeleszczących łanów zbóż
i skowronków ćwierkających w przestworzach oraz, ogólnie biorąc,
ojczyźnianej sielanki na łonie rodziny, no i wreszcie podjęła męską
decyzję. Powiadomiła nas, że samolot wycieczkowy Polonii kanadyjskiej
przylatuje na Okęcie czternastego czerwca o godzinie wpół do ósmej
rano. Na całą rodzinę padł blady strach, bo diabli wiedzą, jakie
wymagania może mieć osoba rozbestwiona kapitalizmem, równocześnie zaś
wszyscy chcieli podjąć tę Teresę z honorami i uczuciem, żeby się tu
poczuła zgoła jak w raju. Rzecz wydawała się nieco skomplikowana. --
Jezus Mario, Józefie święty -- powiedziała moja matka z lekką zgrozą i
wyraźnym przygnębieniem. -- Co my jej damy do jedzenia? Poprzednim razem
jadła tylko chudą szynkę, skąd ja jej wezmę chudą szynkę? -- A tłustą
szynkę masz? -- spytała jadowicie jej siostra, druga moja ciotka, Lucyna.
-- Bo jakbyś miała tłustą, to wiesz, ten tłuszcz można odkroić... Siostra
ojca, ciocia Jadzia, osoba o łagodnym usposobieniu, a zarazem moja
trzecia ciotka, uczyniła nieśmiałe przypuszczenie, że Teresę da się
karmić chudym twarożkiem, którego jest pod dostatkiem. Ojciec, nie
zdając sobie sprawy, co czyni, zaproponował cielęcinę, czym śmiertelnie
obraził moją mamusię, utrzymującą, że się z niej głupio naigrawa."

Tak, tak, szynka była i wszystko. I kolejek nie było.

I nie mieszkaliśmy (z obojgiem rodziców pracujących!!!) we wspólnym
mieszkaniu z obcymi ludźmi. Przyśniło mi się. Czy ktoś w ogóle teraz
jest w stanie wyobrazić sobie takie warunki?

MJ