On Tue, 7 Feb 2012 19:42:26 +0100, "slawek" <s...@h...pl> wrote:

>
>Użytkownik "Roman W" <b...@g...pl> napisał w wiadomości grup
>dyskusyjnych:24360349.3607.1328605416317.JavaMail.g
eo-discussion-forums@vbgr9...
>> Odpada. Czasy Infelda i "polskiej szkoly polprzewodnikow" juz minely.
>
>Infeld? A kto to był, tzn. co zrobił? (Konkretnie, poza lansowaniem się.)
>

Proponuje abys nie robil z siebie durnia. Polska Wikipedia:

W 1930 zostal asystentem w katedrze Fizyki Teoretycznej na
Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie. W 1932 podczas pobytu w
Lipsku napisal dwie prace, które staja sie poczatkiem jego
miedzynarodowej kariery. W pierwszej z tych prac (napisanej razem z
holenderskim matematykiem van der Waerdenem) rozwinal tzw. rachunek
spinorowy do postaci dajacej sie wykorzystac w ogólnej teorii
wzglednosci (van der Waerden wprowadzil wczesniej rachunek spinorowy
do szczególnej teorii wzglednosci). W drugiej pracy Infeld znalazl
postac równania Diraca w czasoprzestrzeniach ogólnej teorii
wzglednosci.

Kolejnym etapem w karierze naukowej Infelda byl dwuletni pobyt w
Cambridge w charakterze stypendysty Fundacji Rockefellera. Poznal tam
Maxa Borna. Efektem ich wspólpracy bylo uogólnienie klasycznej
elektrodynamiki Maxwella w taki sposób aby mozliwy byl nielinowy opis
pola elektromagnetycznego (tzw. elektrodynamika nieliniowa lub
elektrodynamika Borna-Infelda). Teoria ta byla krokiem posrednim na
drodze do elektrodynamiki kwantowej.

W 1936 zostal stypendysta w Instytucie Studiów Zaawansowanych w
Princeton i rozpoczal wspólprace z Albertem Einsteinem. Wynikiem tej
wspólpracy byl prace dotyczace równan ruchu w ogólnej teorii
wzglednosci (tzw. teoria Einsteina-Infelda-Hoffmanna). Podczas
dwuletniego pobytu w Princeton Infeld przy wspólpracy z Einsteinem
napisal ksiazke Ewolucja fizyki, która stala sie miedzynarodowym
bestsellerem (w ciagu siedemdziesieciu lat od chwili publikacji miala
ponad 200 wydan).

W 1938 roku zostal profesorem fizyki na Uniwersytecie Toronto w
Kanadzie. Prace z tego okresu dotyczyly kosmologii relatywistycznej i
teorii faktoryzacji (jedna z metod rozwiazywania zagadnienia
wlasnego).

A.L.