Mariusz Marszałkowski wrote:
> Witam
>
> Mam pytanie:
> Czy w kompilatorach C++ ktoś zaimplementował jakieś optymalizacje do
> metod wirtualnych? Chodzi mi o jakąś technikę, dzięki której kompilator
> może wygenerować szybszy kod dla wywołań wirtualnych niż dla zwykłych
> wskaźników do funkcji.
>
> Można w C stworzyć np. taką strukturę:
>
> struct X {
> void (*metoda_1)( struct X *x );
> void (*metoda_2)( struct X *x , int a , int b );
> int a,b;
> };
>
> A następnie posługiwać się nią bardzo podobnie jak klasą z metodami
> wirtualnymi:
>
> struct X *x = malloc(sizeof(struct X));
> inicjalizacja( x );
> x->metoda_1( x );
> x->metoda_2( x , 1 , 2 );

Wątpię - implementacja w C++ może być nawet wolniejsza, bo odpowiada
raczej:

struct X {
vptr_X* vptr;

int a, b;
};

struct vptr_X {
void (*metoda_1)( struct X *x );
void (*metoda_2)( struct X *x , int a , int b );
};

a wywołania są niejawnie rozwijane do:

x->vptr->metoda_1(x);

Oszczędza to miejsce w obiekcie, upraszcza RTTI (vptr_X tak naprawdę
może zawierać więcej informacji o klasie, np. informacje o klasach
bazowych), upraszcza inicjalizację obiektu (wypełnienie jednego pola).

Optymalizacja może dotyczyć sytuacji ze znanym statycznym typem -
wtedy po prostu wołana odpowiednia jest metoda (statycznie znany adres).

To "wolniejsze" to jednak co najwyżej dodatkowe odwołanie do pamięci.
A jeśli bijesz się o nanosekundy (bo wszystkie inne możliwości
optymalizacji wykorzystąłeś), to i tak raczej omijasz polimorfizm,
jakkolwiek zaimplementowany.

--
Paweł Kierski
n...@p...net