>> No ma. Zatem taki policjant ma prawo, czy nie ma zapytać
>> "czy rozpoznaje Pan osobę na tym zdjęciu"?
>
> W ramach czynności - ma.

No to dlaczego nie może zapytać właściciela auta,
czy zna osobę nim "powożącą"? Prowadzi czynności.

>> Formalnie: mam (narażenie na odpowiedzialność za przestępstwo). :-)
>
> Kiedyś słyszałem (w mediach) wypowiedź bodaj sędziego, w stylu
> "mamy metody" (na ustalenie, czy taka możliwość ma miejsce).
> Niestety nie powiedział jakie ;)

Przechwalał się ;-)

>> I mam prawo odpowiedzieć, całkowicie zgodnie z prawdą "nie pamiętam".
>> Czy "organ" ma prawo uznać, iż odmówiłem odpowiedzi?

(ciach)

> Być może wywód, że sam *potencjalny* obowiązek nie wystarcza
> aby obywatel był zobowiązany do przedsięwzięcia czynności
> celem niezapominania jest prawidłowy.

A przydałby się jakiś wyrok "w temacie", czy odpowiedź
"nie pamiętam" jest, czy nie jest koszerna (czy wypełnia
obowiązek nałożony prawem).

> I jest (tak po prostu) obowiązek odpowiedzi na pytanie "komu
> powierzył pan pojazd 1. października", mimo, że w tym dniu
> nikt nie popełnił żadnego wykroczenia.
> "Za nieodpowiedzenie" przewidziano karę.

No i luksus. Odpowiadam "nie powierzałem". Patriotyczny
obowiązek wypełniony. Ale organ nie może chyba domniemywać,
że skoro tak, to jestem winny wykroczenia (a taka właśnie jest
praktyka)? Owszem, jeśli na to jest dowód (zdjęcie pozwala
zidentyfikować osobę), ale nie jako domniemanie na zasadzie
"skoro nie powierzał, to on kierował, bo ja, komendant
straży wiejskiej nie umiem wyobrazić sobie innej możliwości"?

>>> I teraz hint - przepisy o "prawie żądania odpowiedzi" nie
>>> przewidują ścieżki do bezpiecznego pokazania "pomagaczy
>>> pamięci", które są dowodami "w sprawie" (również zauważ:
>>> nie przeciwko komuś, a "w sprawie").
>> A muszą?
> Co "muszą"?

Przewidywać. Nie wystarczy, że nie ma przepisów "zabraniających"?

>> A wspomniany Art 51 Konstytucji?
>
> Konkretnie to ew. 51.2, czyli powinien istnieć powód zbierania tej
> informacji. Ale ten powód nie musi być podany.

Nie, konkretnie to Art 51 p.3
"Każdy ma prawo dostępu do dotyczących go urzędowych dokumentów
i zbiorów danych. Ograniczenie tego prawa może określić ustawa."

W cytowanym wcześniej artykule znawcy prawa twierdzą, że udostępnianiu
zdjęć nie stoją na przeszkodzie żadne przepisy prawa. Zatem drugie
zdanie nie ma zastosowania.

> A zdaje się, że usiłowano wywieść, że sam fakt (zebrania informacji)
> też nie musi zostać ujawniony (była AFAIR dyskusja o tym, czy
> z konstytucji wynika, że fakt podsłuchu musi być - po pewnym
> czasie - ujawniony podsłuchiwanemu).

Powód nie musi być mi znany i wierzę "na słowo", że jest on
"niezbędny w demokratycznym państwie prawnym". A że zebrano
informacje już się dowiedziałem dostając list od strażaków czy innego
ITD- zupa się wylała.

>> Skoro nie ma przepisu "zabrania się",
>
> CZEGO 'się zabrania'?
> Nijak nie mogę dość co masz na myśli.

"Zabrania się udostępniania zdjęć z fotoradaru", akt prawny: "Ustawa
o nie udostępnianiu zdjęć z fotoradaru" :-)

Konstytucja RP, Art. 51, punkt trzeci, zdanie drugie.

>> to wywodząc z ustawy
>> zasadniczej wynika, że trzeba (a przynajmniej na żądanie obywatela).
>
> Co "trzeba"?
> I konkretnie z których słów?

Umożliwić dostęp do danych. Patrz wyżej.

> Chyba jednak chodzi Ci o co innego - napisałem, że łatwiej się OBRONIĆ.
> Łatwiej się obronić przed "namierzaniem" z okazji jazdy po pijaku
> (bo to przestępstwo) niż przed przekroczeniem prędkości.

Zgadza się (mętnie napisałem). Ciężki zarzut to zagrożenie więzieniem,
więc to państwo musi wydać kasę na utrzymanie. Mandat to kasa dla państwa :-)

> (bo jak spytać o zdjęcie, to w ramach postępowania wyjaśniającego
> oczywiście że tak)

To dlaczego nie zapyta? Przecież każdy by szczerze odpowiedział :-)
Tak, to ja dałem się obfocić. Poznaję, to szwagier Zielonka. Itp.

--
Dominik & kąpany (via debianowy slrn)
"Wszyscy chcą naszego dobra. Nie dajmy go sobie zabrać." (S.J. Lec)
Wyrażam wyłącznie prywatne poglądy zgodnie z Art. 54 Konstytucji RP
Pisząc na priv zmień domenę na gmail.