Pan Dariusz Dorochowicz napisał:

>> Gdyby gdzieś pneumatyczna traktura brała wiatry nie z miecha do
>> piszczałek, to bym się nie zdziwił. Dzisiaj pneumatyka jest szeroko
>> stosowana -- na fabrycznej hali w linii produkcyjnej wszysto co się
>> rusza może być pędzone sprężonym powietrzem. Działa to sprawnie,
>> technika jest dobrze opanowana. Ale wymaga zasilania sporym ciśnieniem.
>> Tymczasem w organowym miechu powietrza dużo, ale ciśnienie niewielkie.
>
> Dzisiaj tak, ale po co dzisiaj robić pneumatykę w takim miejscu?

A w przemyśle po co? To jest fajne i elastyczne w zastosowaniach.
Zaworek przy każdym klawiszu jest o wiele przyjemniejszy w realizacji
od jakichś cięgieł. A nawet od elektryki. I działa analogowo, a nie
tylko włącz-wyłącz.

>>> Taka ciekawostka tylko. Do otwierania zaworków to powietrza za dużo nie
>>> trzeba, ale do tych dużych rur (największych w Oliwie nie widać) owszem.
>>> I mimo to silnika nie słychać.
>>
>> Może dlatego, że jak taka wielka trąba jerychońska zagra, to zagłuszy
>> dźwięk każdego mechanizmu? A może dlatego, że pneumatyczne elementy
>> wykonawcze potrafią cichutko się poruszać -- co osiągnąć daleko łatwiej,
>> niż przy użyciu wielu mechanicznych cięgieł i popychadeł.
>
> Jak już zagra to tak, nawet głośnego dźwięku nie trzeba. Ale silnik
> wyraźnie ruszał może z pół minuty wcześniej, a może i więcej. Nie żeby
> to był jakiś głośny czy przeszkadzający dźwięk, ale było go słychać.

To jest silnik dmuchawy, która nadyma miech. Nie jest tak, że organy
mają miech *albo* dmuchawę. Dmuchawa nawiewa powietrze do miecha, który
jest buforem onych wiatrów. W organach przedelektrycznych miech musiały
być dwa, pracujące na zmianę -- jeden dął, a drugi w tym czasie napełniano
powietrzem wspomnianym wczesniej drągiem. Tak samo jest w filharmonii.
Albo w regale (taki instrument, a nie półka na książki, choć nazywa
się go czasem "regał książkowy" -- ze względu na budowę miechów).

--
Jarek