>     Cybernetyczna fotografia rodzi już inny rodzaj podejścia nie tylko
> do spraw bieżąco-organizacyjnych; zatem wraz ze starymi mistrzami kończy
> się też pewna epoka...
>
>     Z analogii muzycznych porównałbym to może do przejścia na śpiewanie
> z użyciem mikrofonu.

A ja na śpiewanie bez mikrofonu. Dawna fotografia wymuszała
traktowanie się jako coś materialnego. Była jak piękny przedmiot,
mebel, co w gruncie rzeczy przeczyło jej idei, ponieważ fotografia ma
głównie wartość dokumentalną. Liczy się więc spojrzenie na świat tego
kto ją wykonuje i w tym właśnie dopatrujemy się jej wartości jako
czegoś wyjątkowego. Ty patrzysz tak, ja patrzę siak i to nas odróżnia.
A wszystko to ukazane poprzez jedno medium, fotografię. Sprowadzanie
jej do pięknego przedmiotu, czyli wzbogacanie poprzez stylizację,
sprawia, że staje się ona czymś na kształt malarstwa, co nieuchronnie
wywołuje w niej kompleks. Fotografia jest czystym obrazem
rzeczywistości, w tym tkwi jej piękno i siła. Jak głos śpiewającego
człowieka. Bez mikrofonu i wzmacniacza.

marek