Użytkownik "JK" <s...@p...onet.pl> napisał w wiadomości
news:im2ptk$365$1@news.onet.pl...
>W dniu 2011-03-19 13:52, Atlantis pisze:
>> W książeczce "Radjotelegrafja" (materiały wydane w 1919 przez Kurs
>> Oficerów Sztabu Generalnego) znalazłem następujący fragment:
>>
>> "Aparaty znajdujące się obecnie w użyciu zawierają w jednej skrzynce
>> nadawanie i odbieranie.
>> Właściwa stacja nadawcza składa się z rurki z prądem drgającym, bieguny
>> której doziemione są za pomocą podstawy. Stacja odbiorcza zawiera drugą
>> podstawę w którą włączona jest słuchawka i wzmacniacz prądu. Nadawania
>> stacji nadawczej otrzymywane są przez indukcję stacji odbiorczej.
>> Przy użyciu telefonu ziemnego należy przestrzegać następujących
>> przepisów:
>> Orientacja podstaw: doświadczenie wykazało, że podstawy należy
>> orientować równolegle lub anti-równolegle.
>> Pozatem podstawy winny być oddalone od centrów telefonicznych i nie
>> znajdować się w blizkości linji o drucie zwyczajnym.
>> Rozróżnienie stacji uskutecznia się za pomocą dźwięku (ostry, średni,
>> nizki). Każda stacja posiada również wskaźnik.
>> Promień działania stacji telefonu ziemnego wynosi około 2 klm, zmienia
>> się ona w zależności od terenu i dosięga 3,5 klm."
>>
>> Ktoś wie co to za urządzenie? Raczej nie chodzi o jakiś "wypaczony" opis
>> radiotelefonii - ten temat został poruszony osobno, w innym rozdziale.
>
> Takie urządzenie opisuje wspomniany tu niedawno Wojciechowski. Nowoczesne
> zabawki, 1974, Str. 536 (żółte wydanie).

No właśnie miałem napisać o Wojciechowskim... :-)

O czymś bardzo podobnym pisał też Suworow,
tyle, że przez jezioro...

W latach 70-tych pracowałem w laboratorium
geofizycznym i za pomocą pomiaru przepływu
prądu stałego między elektrodami wbitymi w ziemię
można było między innymi wykryć pustki pod
powierzchną (na przykład stare biedaszyby).

Pozdrowienia. Krzysztof z Tychów.