W dniu 2011-03-19 15:24, J.F. pisze:

> A jakis typow nie podaja ? moze latwiej bedzie wygoglac.

Niestety nie. Książeczka jest bardzo ogólna - stanowi raczej zbiór
podstawowych materiałów dla oficerów, informujących o tym czym właściwie
jest radiotelegrafia. W niektórych miejscach uproszczenia idą (moim
zdaniem) zdecydowanie za daleko. Na przykład przy nadajnikach fal
niegasnących jest mowa o lampach i wytwarzaniu _fal_ przez rozżarzony
drucik w próżni. ;)

Pojawiają się typy kilku francuskich radiostacji z tego okresu (E3 i
E10) i chyba nic poza tym.

Ten "telefon ziemny" jest wspomniany tak przy okazji, jako jedna z form
komunikacji bezprzewodowej (obok radiotelegrafii z wykorzystaniem fal
gasnących i niegasnących oraz radiotelefonii, która przedstawiona jest
jako dziedzina młoda, jeszcze nie stosowana szerzej).

Próbowałem googlować zarówno po polsku jak i po angielsku - niestety nic
nie znalazłem...


> Jak sie domyslam - jesli wbijesz w ziemie dwa prety i puscisz miedzy
> nimi prad .. to on sie rozplywa po calej powierzchni. Wiec jakas czesc
> plynie hen daleko. A tam ja mozna zlapac wbijajac kolejne dwa prety.
>
> Musialo byc kiepskie, skoro nie przetrwalo :-)

Tylko dlaczego nigdzie nie ma o tym ani słowa? Przecież to całkiem
ciekawe zagadnienie. Że też nie przetestowali go amatorzy? Przecież w
czasach świetności "Młodego Technika", gdy o pozwolenie radiowe było
trudniej niż dzisiaj, ludzie bawili się z różnymi dziwnymi "wynalazkami"
(jak fototelefon).
A wówczas przecież możliwości wzmacniania słabych sygnałów były dużo,
dużo większe niż tuż po WW1. ;)

Ciekawe czy dałoby się coś takiego zrobić dzisiaj. I czy nie zakłócałoby
jakichś współczesnych instalacji. Albo odwrotnie - samo nie było podatne
na zakłócenia...


> Moze tu znajdziesz http://books.google.pl/books?id=RBC2nY1rp5MC

Spróbuję poszukać.