Marcin Debowski <a...@I...zoho.com> writes:

> Zacznijmy od tego, jaki jest sens oceniania jakości skanu skanując
> ofsetowy wydruk rastrowy i to bez możliwości sprawdzenia, jak naprawdę
> wygląda ten wydruk? Również nie wiemy nic o ustawieniach tych skanerów.

To w dużej części prawda, ale jednak wyobrażam sobie, że wydruk wygląda
na bardziej podobny do pierwszego rysunku. O ustawieniach wiemy, że ich
(w danym programie) prawie nie było. Oczywiście np. w SANE albo innym
VueScanie mogłoby być zupełnie inaczej.

>> Szary = R + G + B.
>
> Szary = mniejsza gęstość czarnych kropek. Wydruk jest najpewniej typu
> CMYK. Na korpusie samolotu jakieś M dla HP widać. Canon dla odmiany nie
> ma w ogóle białego, a wydruk musiał mieć biały.

Wydruk jest _wykonywany_ jako CMYK, ale na papierze to są już tylko
kolory, które skaner następnie skanuje jako RGB.

Canon ma wiele białego, kwestia balansu bieli, który jest tu sprawą
drugorzędną (jeśli nawet nie mniej istotną).

Głównym problemem, który tu widzę - w przypadku HP akurat - jest brak
dynamiki. Myślałem, że to wina jakiegoś postprocessingu ("office
scanner"), ale teraz wygląda na to, że to sprawa sprzętowa (co w sumie
także może wynikać z "office scanner").
W tym konkretnym przypadku objawia się to brakiem R (obrazek z HP ma
ponad 2x więcej R = 0) oraz przepaleniem B (ponad 9% wszystkich B =
255).

Z czego to wynika? Oba skanery używają sensorów CIS (contact image
sensor). Zgodnie z dokumentacją producentów, HP 1200 DPI, Canon 600 DPI.
Do tego typu materiałów to i tak dużo za dużo. Natomiast sensor HP jest
8-bitowy, a Canona - 16-bitowy (podobno), i myślę, że w tym tkwi
największa różnica. Domyślam się, że (zwłaszcza istotne w HP) nie da się
sterować jasnością indywidualnych kolorów podświetlenia (balans bieli
jest robiony na wyjściu, równie dobrze mógłby być robiony na pececie),
a może w ogóle nie da się sterować żadną jasnością podświetlenia.

Jeśli da się sterować jasnością, można to zeskanować w 2 lub 3
przejściach, i następnie złożyć odpowiednio kolory (przy tej
rozdzielczości nawet ew. przesunięcia nie będą mieć najmniejszego
znaczenia).

Należy zauważyć, że zmniejszenie rozdzielczości skanowania zapewne nie
pomoże HP, ponieważ nie usunie przepaleń i czarnego - gdyby to był
np. 12 lub 16-bitowy skaner, to to mogłoby pomóc (bo sprzętowo piksele
nie byłyby niedoświetlone / przepalone).

BTW rozdzielczość takiego wydruku to jest coś w stylu 150 DPI (LPI),
i albo będziemy skanować z podobną (lub np. 2x mniejszą itp.)
rozdzielczością _sprzętową_ i może unikniemy (rodzaju) aliasingu, albo
z podobnym efektem zmniejszymy rozdzielczość korzystając z większej
dynamiki przetwornika (wtedy teoretycznie moglibyśmy odtworzyć
oryginalną rozdzielczość - nigdy nie próbowałem), albo - no cóż, tak jak
tu, duża rozdzielczość może być zasadniczą wadą.
Może przynajmniej w kierunku posuwu da się zmniejszyć rozdzielczość
i tym sposobem zyskać ze dwa, może trzy bity.

Dodatkowo widać, że HP nieładnie składa fragmenty pochodzące zapewne od
różnych przetworników (wiele przetworników tworzących linię). To raczej
nie ma praktycznego znaczenia.

Mój wniosek jest taki, że w tego typu lowendowym sprzęcie nie powinno
się stosować przetworników o większej efektywnej rozdzielczości niż 300
DPI (zresztą tak realistycznie, większość rzeczy skanujemy przecież
w 200, 300, no może czasem 600 DPI). Zamiast tego powinny to być np.
12-bitowe przetworniki i podświetlenie ze sterowaniem jasnością
(najlepiej RGB). Wtedy da się zrobić normalnie balans bieli (prescan +
właściwy scan) i nie ma takich problemów jak z czarnym lub
przepaleniami.

No ale może 1200 DPI ma działać podobnie jak 100 MPix w telefonach,
a reszta - nieważna.


Ciekawe jak by wyglądały te obrazki zeskanowane w np. 300 DPI,
a także np. w 150 DPI.
--
Krzysztof Hałasa