W dniu 2017-07-07 o 20:26, J.F. pisze:
>> Ale sądzę, że masz na myśli nasze błędy.
>
> Nie tylko. Ot, po prostu potrzeba "rozpoznania bojem".
> Moze byc bledna dokumentacja, moze byc niedokladna, mogl umknac jakis
> szczegol przy czytaniu ..

Jak coś jest niejasne to robię prototyp w celu sprawdzenia tego
niejasnego (np. robiłem 3 płytki czytników z anteną zawierającą 3,4,5
zwoi, aby sprawdzić uzyskiwane rezultaty, bo tego się nie wyczyta ani z
dokumentacji, ani z not aplikacyjnych).
Ale nie są to 3 wersje końcowego urządzenia tylko 3 płytki testowe
zawierające tylko to co trzeba - montuje się całe.
Główny problem to było, że chcieliśmy stosować karty UltraLight, a je
się najgorzej czyta (jak czytnik czyta Icode z 7cm, zwykłe mifare z
5.5cm to UltraLight z 2cm, albo mniej).
Gdyby nie te UltraLight to nie robiłbym tych prób bo nie walczyłbym o
każdy mm zasięgu. A na końcu z nich zrezygnowaliśmy :).

Takie pomiary według mnie nie naruszają tezy, że po zmontowaniu działa
tak jak się chciało.

Ja się głównie odezwałem nie w temacie, że nie ma sensu czegokolwiek
mierzyć i sprawdzać, tylko w temacie, że nie bardzo widzę sens
montowania po kawałku. Nie wykluczam jakiegoś sporadycznego zdarzenia
(potrzeby) tego typu, ale dążenie do tego, aby na warsztacie mieć
wygodną metodę montowania kawałka, mierzenia, montowania następnego itd.
jest według mnie poświęcaniem swojego wysiłku na coś, co trzeba raczej
wyeliminować niż optymalizować. O to w zasadzie mi chodziło.

>> Z dawniejszych czasów, gdy nie ja robiłem płytki pamiętam taki błąd.
>> Płytki projektował nie elektronik. Na płytce było 8 pętli prądowych.
>> Cztery z terminal blokami po lewej i 4 po prawej - symetrycznie.
>> No i się okazało, że na płytce mamy po jednej stronie 4 pętle będące
>> lustrzanym odbiciem tych po drugiej stronie. Musieliśmy tranzystory i
>> transoptory montować na plecach :)
>
> I wyszlo na etapie montazu, czy uruchamiania ?

To jeszcze były czasy, gdy sami montowaliśmy. A montując prosty kawałek
(taka pętla miała kilka elementów) człowiek ma jednocześnie w myśli
schemat i wie gdzie tranzystor ma bazę, czy emiter i zauważa, że coś tu
nie gra. Wyszło od razu przy montażu.

To był wyjątkowy wypadek przy pracy wynikający z rzuconego hasła, że to
ma być lustrzane odbicie (w sensie że terminal blok po lewej miał mieć +
u góry tak jak ten po prawej, bo tak człowiekowi jest logiczniej). A jak
lustrzane to lustrzane... :)

>> Za strome zbocze na wyjściu przenosiło się na
>> sąsiedni drucik w którym był clock i EEPROM widział więcej impulsów niż
>> DSM-51 wystawiał.
>
> A rzeklbym, ze na 20cm tasmy nie powinno sie tak wygenerowac.

Jak założysz, że zbocze bardzo strome i jednocześnie wejście clock
potrafi szybko zareagować (obie cechy skutkiem produkcji w nowszej,
tańszej, gęstszej technologii) i przyjmiesz solidne kilka pF między
drucikami, a wymuszenie (wcale nie super silne) hen daleko za 20cm drutu
(coś mi się kojarzy 10nH/cm - czyli byłoby 200nH) to impuls pewnie
będzie miał pełną amplitudę i tylko kwestia jak długi - czy scalak zdąży
zareagować.
Działanie było bardzo powtarzalne. EEPROM programował się dobrze, a przy
odczycie każde wystawiane przez niego zbocze (chyba ujemne) powodowało
przeskok o 1 bit.
Jak DSM-51 powstawało (1994) to jeszcze nic nie wiedziałem o problemach
wynikających z produkcji starych scalaków nowymi technologiami. Gdybym
wiedział nie dałbym tych sygnałów obok siebie.
P.G.