Pan Araneus Diadematus napisał:

>> To mi się kojarzy z takimi telefonami, co to je pod koniec komuny
>> rzemiosło fabrykowało. Mikrofon na kiju, na podstawie z alabastru
>> (oczywiście ten alabaster z plastiku) i do tego oddzielna słuchawka
>> na przewodzie. I jeszcze do tego tandetna plastikowa klawiatura
>> w okrągłej obudowie. Obrzydlistwo. To miał być steampunk, a nie jakaś
>> parodia niewiadomo czego.
>
> Ano właśnie, stwierdzam, że chyba czasem robiły je osoby, nie mające
> pojęcia o telekomunikacji, co to tylko schemat podpieprzył od babci z
> Tulipana, czy Astra, zrobił własną płytkę (i kilka błędów przy okazji),
> co dawało efekt amatorskiego kółka elektronicznego - mam na myśli
> przypadek, gdzie gasikiem był... rezystor o sporej oporności. Łatwo się
> domyślić, że był psu na budę potrzebny. Wymieniłem na dwie
> przeciwrównoległe diody i przestało walić po uszach.
> Często też z nieznanych mi powodów słuchawka byłą zasilana nie wprost z
> transformatora, tylko z dzielnika oporowego, który ujmował po kilka
> decybeli, co miewało znaczenie w sytuacji słabej słyszalności
> połączenia. Starsze aparaty takich udziwaczeń nie miały. Ale i tłumików
> trzasków też często nie.

Co miał w środu, to już nie wnikam. Ważne jak wyglądał.

Jarek

--
Gdy zza niej wyjrzy jak dupa z pokrzywy
Pysk zły i obrzydliwy i pryśnie cały blef
O, wtedy chociaż się pragniesz powściągać
Nienasobaczyć i nienaurongać