> Temat jest ważny, ale zwróciłbym uwagę, że diffy i merge są mimo wszystko
> narzędziem awangardowym, nieznanym większości użytkowników komputerów.

Jednak myślę, że diff jest narzędziem bardziej powszechnym, niż Racket, który kazałeś
zainstalować, żeby zobaczyć, co zrobiłeś...

> > A kto powiedział, że drzewiaste struktury są specjalne?
>
> Na przykład hinduski filozof Yaska z 4 wieku przed naszą erą.
> Albo Platon. Albo John Locke, George Boole, Gottlob Frege,
> John McCarthy, i właściwie każdy, kto używa w swoim projekcie
> takich formatów serializacji, jak XML, YML czy JSON,
> oraz każdy, kto definiuje gramatyki dla języków programowania.

Kucha. Te wszystkie wynalazki są wtórne względem tego, co opisują. Potem jest tak,
ktoś jest przekonany, że modeluje drzewo a za chwilę potrzebne mu są wskaźniki silne
i słabe, albo GC do sprzątania cykli, albo jeszcze coś. XML, YML czy JSON to też złe
przykłady, patrz <a href="..."> albo dorobione po fakcie referencje do innych
obiektów w JSON. To są właśnie te słabe wskaźniki, które okazują się być potrzebne,
bo świat wcale nie chce być drzewiasty. Drzewiaste struktury to przypadki szczególne,
trywializujące rzeczywistość.

> Ja bym powiedział, że dlatego, że drzewa stanowią dla nas naturalną
> formę organizowania złożoności. W praktycznie każdej działalności
> człowieka możesz znaleźć schemat
> układ - podukłady

i relacje między nimi, patrz dowolny schemat UML

> albo
> wyrażenie - podwyrażenia

o tym za chwile

> albo
> katalog - podkatalogi (i pliki)

i linki twarde oraz symboliczne? Kto by się spodziewał?

> W filozofii jest taki pomysł, który nazywa się "zasadą kompozycjonalności"

Oczywiście.

> No, ja mimo wszystko będę dalej eksplorował poletko programów
> tworzonych poprzez zagnieżdżanie pudełek w pudełkach :)

Bardzo dobrze. Na tym poletku warto też pomyśleć o uogólnieniach - bo wyrażenia są
strukturami 1D z zagnieżdżeniami. Tymczasem nie ma powodu sądzić, że jest to jedyny
użyteczny model obliczeniowy, a skoro mamy formy wizualne (pudełkowe czy jakieś inne)
do ich reprezentacji, to być może warto się zastanowić nad wyrażeniami 2D. Żeby nie
było, że to jakiś pomysł od czapy, to automaty komórkowe (np. gra w życie Conway'a)
są w tych okolicach. A żeby nie było, że to to pomysł niepraktyczny, to przecież
hardware jest tak realizowany od zawsze. Pytanie, czy da się tak robić software.

I tu wracamy do wyrażeń, że niby są drzewiaste. Moim zdaniem algebra taka jaką znamy
jest wtórna względem wynalazku sekwencyjnego pisma. Ktoś napisał pierwsze wyrażenie
algebraiczne w ramach ograniczeń takiej właśnie formy. I dobrze, bo dało się to
drukować czcionkami a dzisiaj mamy diff i merge :-), ale to nadal jest wtórne.

--
Maciej Sobczak * http://www.inspirel.com