Pan Marcin Debowski napisał:

>> To też możliwe. Ja wcześniej pisałem o wielowątkowości. W dzieciństwie
>> ktoś musiał mi zwrócić uwagę, że to jest niegrzeczne, w trakcie rozmowy
>> z dorosłym słuchać radia i czytać książkę. Oczywiście statałem się tego
>> więcej nie robić. W szkole historyczka zachwycała się Napoleonem, że
>> w trakcie audiencji i wysłuchiwania raportów generałów, dyktował też
>> sekretarzowi listy. Nie do końca jeszcze rozumiałem, co w tym niezwykłego.
>> Że niegrzeczne, to już miałem świadomość, ale cesarzowi przecież wolno
>> więcej niz mnie.
>
> Zazdroszcze. Zawsze podziwiałem pianistów, czy innych muzyków, gdzie
> jedna ręka to, druga tamto i jeszcze jakieś pedały do kompletu. Hałas
> mi nie przeszkadza, ale pełna wielozadaniowość to dla mnie egzotyka.

Wielowątkowość percepcji i wielozadaniowośc ruchowa to różnie rzeczy.
I niezależne od siebie -- ja nadmiernego talentu pianistycznego nie
mam (za to wujek był organistą, grał na jednym z większych instrumentów
w Polsce, podziwiałem). Predyspozycje do bycia muzykiem i bycia dajmy
na to wioślarzem są przeciwstawne.

> Oko jest chyba o tyle specyficzne, bądź przeładowane informacyjnie, że
> z tego co pamiętam, jest dość wąskie okno czasowe po urodzeniu gdzie w
> ogóle da się sprawić, żeby niewidomy od urodzenia był w stanie "mózgowo"
> widzieć. W sensie, jak mózg jest już nieco lepiej ukształtowany to
> naprawienie fizyczne widzenia nie sprawi, że człowiek zacznie widzieć,
> przynajmniej w tradycyjnym rozumieniu.

Ze słuchem jest tak samo, a nawet bardziej. Dlatego tak ważna jest
wczesna diagnostyka niedosłuchu u noworodków (kieyś na to zbierała
WOŚP). Zaopatrzenie malucha w aparat słuchowy sprawia, że ma szanse
na opanowanie komunikacji dźwiękowej. Bez tego człowiek przważnie
nie jest w stanie nauczyć sie języka, również pisanego.

Jarek

--
Siódmy grosik dla lekarzy,
nuż co złego się zdarzy
Kto najlepiej gra na wieśle?
Otóż ja gram całkiem nieźle!