Zmiany są po to, by zweryfikować dotychczasowe uprawnienia, ze względu na
zaobserwowane patologie. Niestety aby akcja była skuteczna są tego konsekwencje dla
wszystkich dotychczasowych posiadaczy uprawnień, między innymi o nowe orzeczenia o
niepełnosprawności, a te są wymagane do uzyskania nowej karty parkingowej muszą się
ubiegać także ci, których niesprawność jest oczywista i dożywotnia, ludzie bez
kończyn itp.
Najczęściej widywane patologie, czyli samochody z kartą parkowaną na kopertach a
powożone przez "zdrowych byków" są w miejscach, w których prawdziwi niepełnosprawni
rzadko bywają, np. duże centra i galerie handlowe. Tam zajmowane są również miejsca
dla rodzin z dziećmi, ustalone dobrowolnie przez zarządce centrum. To się rzuca w
oczy. Pod szpitalami czy urzędami problem jest mniej palący.
Opiszę Wam moją sytuację, nieco odbiegającą od stereotypowego obrazy
niepełnosprawnego, starszej osoby z trudnością chodzenia.
Moja córka ma 4 lata, po przeszczepie szpiku, jest niewidoma, nie chodzi. Wymaga
całodobowej opieki, co zrozumiałe.
Jestem w sile wieku, do tej pory nie ubiegałem się o kartę parkingową. Mam siłę nosić
córkę kawałek od samochodu do szpitala na badania, na rehabilitację czy z miejsca
postoju do mieszkania.
Czas nie stoi w miejscu, córka rośnie, jest coraz cięższa, przy dwóch wyjściach z
domu dziennie można poczuć miękkie nogi. Dojrzewam pomału do myśli o obieganiu się o
kartę.
Mój główny problem dotyczy miejsca zamieszkania. Stare osiedle, miejsc nie za wiele,
wprost przeciwnie jak samochodów, wieczorem miejsca nie ma, nawet dość daleko, a są
też miejsca, które po zajęciu popołudniem są blokowane przez samochody bezrozumnych,
którzy wieczorem nie znajdują miejsca a nie chce im się iść z innej części osiedla.
Jednym słowem kłopot.
Kopert wyznaczonych nie ma. Znany z widzenia niepełnosprawny parkuje na zakazie
parkowania "ponad 5 min", B35. ZTCW jest to dla posiadaczy dopuszczalne. To dla mnie
jedyne rozwiązanie gdy wieczorem wracam z rehabilitacji czy szpitala.
W sytuacji jak wracam z miasta z córką w środku sprawa jest oczywista. Wiozę
niepełnosprawnego, na którego wystawiona jest karta. A co w sytuacji jak wracam sam,
a wiem, że wcześnie rano przewożę córkę do szpitala? Mam zostawić samochód gdzieś
dalej, przecież nie mam możliwości rano zostawić dziecka samego i przeparkować
bliżej? Ze zdroworozsądkowego punktu widzenia sprawa jest oczywista, lecz dla osoby
postronnej zdrowy byk wykłada kartę parkingową i zostawia samochód na zakazie.
Jak widać wiele sytuacji nie jest jednoznacznych, choć na pierwszy rzut oka tak
wygląda. Nie jest łatwo wszystkiego ująć w ramy przepisów, niemniej weryfikacja
uprawnień to konieczność i krok w dobrą stronę.