Grzegorz Niemirowski <g...@g...net> wrote:

> Natomiast na FB serwowane są treści mające wywoływać emocje, treści
> rozrywkowe, treści skłaniające do komentowania, treści nakręcające
> użytkownika.

Dokładnie. Plus cały design zrobiony tak, żebyś chciał kliknąć. Jeszcze
jedno powiadomienie, ktoś zareagował na twój post, komentarz, może to nic
takiego a może coś miłego, dostajesz drobną walidację w nieregularnych
odstępach (liczonych w powiadomieniach), nieregularne wzmocnienia. Bo to
najbardziej uzależnia (to dlatego hazard jest taki uzależniający). Strony?
Nie ma stron, jest endless scrolling, żeby nie było naturalnego czynnika
hamującego (przejrzałem do końca stronę, więc zamykam). Nawet te głupie
powiadomienia "czy znasz tę osobę" wyświetlają ucięty fragment kolejnego
profilu po prawej stronie, żebyś kliknął, żeby zobaczyć, kto to jest (i
widział kolejny ucięty fragment, i kolejny, i kolejny).

Plus z czasem budujesz tam swoją sieć znajomych i okazuje się, że 95%
ludzi, których znasz, używa FB jako głównej formy komunikacji, więc
siedzisz tam, żeby być częścią społeczności. Przeglądasz posty, wpisy
znajomych, reagujesz na nie, oni reagują na twoje, wchodzisz na grupy, na
których ciągle coś się dzieje. Jest bardzo dużo interakcji i to ta
interakcja uzależnia. Treści, które tylko nakręcają emocje, to osobna
sprawa, choć mam wrażenie, że np. na wykopie jest ich więcej.

Oczywiście jest też messenger. On staje się główną formą komunikacji. Nie
piszesz SMSów, nie dzwonisz telefonem, tylko piszesz na messengerze. To
mnie na szczęście ominęło, głównie przez decyzję o pozostawieniu telefonu
czystym od tego syfu. Ludzie nauczyli się, że jak piszą na messengerze, to
moga się doczekać odpowiedzi niekoniecznie wtedy, kiedy by chcieli, a jak
zadzwonią, to zwykle odbiorę.

Tacy to znajomi, że jak odszedłem z FB, zostawiłem do siebie maila, to nie
napisał nikt. Jasne, na grupach tęsknili, były żale, że co to będzie, kto
będzie teraz adminował, że będzie im mnie brakowało, ale nie odezwał się
nikt. Kontakt mam tylko z tymi, z którymi znajomość już wcześniej przeszła
do reala lub na inne platformy (czyli bardzo małą garstką ludzi), choć bez
tego czynnika spajającego (widzę czyjeś posty, komentarze, nawet nie muszę
na nie reagować ale mam tę osobę w wirtualnym otoczeniu) te znajomości też
się porozchodziły.

Tacy to znajomi, że jak jeden facet, którego miałem w znajomych, umarł, to
dowiedziałem się o tym przypadkiem po 3 latach, bo ktoś o tym wspomniał.
Po prostu jego posty przestały mi się wyświetlać, nawet nie zauważyłem.
Tyle te znajomości są warte. Ale mózg daje się oszukać.

> Stąd nie tylko śmieszne filmiki, ale też zjawisko baniek informacyjnych
> i sugerowania użytkownikowi treści coraz bardziej skrajnych.

Ta radykalizacja i trybalizm to jest bardzo, bardzo niebezpieczne
zjawisko. My vs oni. "My" to oczywiście ci dobrzy, "my" mamy rację, a
"oni" są głupi, chorzy psychicznie, lub wręcz nie są dla nas ludźmi. To
się tak sączy przez miesiące, lata, a potem wylewa się też w realnym
życiu.

Oczywiście inne platformy mają swoje własne wady. TikTok uzależnia przez
manipulowanie uwagą. Masz mały filmik, 10 sekund, może coś zabawnego, może
będzie skok dopaminy, a jak nie, to tu masz kolejny, i kolejny, a algorytm
dobrze wie, jakie filmiki sprawiają, że spędzasz więcej czasu na
platformie. Siedzisz na tym tiktoku w każdej wolnej chwili, idąc do kibla,
stojąc w kolejce, i po jakimś czasie okazuje się, że nie jesteś w stanie
obejrzeć nic dłuższego niż 15 minut, nie wspominając o przeczytaniu choćby
rozdziału książki, bo masz tak rozregulowany układ nagrody, a rozpiętość
uwagi jest na poziomie złotej rybki.

Instagram uzależnia przez manipulowanie poczuciem własnej wartości.
Dookoła pełno pięknych ludzi, robiących fajne rzeczy, więc robisz sobie 50
selfie, żeby wyedytować i wrzucić jedno, oszukując siebie i innych, że
wyglądasz tak, jak nie wyglądasz, i żyjesz tak, jak nie żyjesz. A potem
lajki, komentarze, karmisz swoje kruche ego, choć w głębi serca wiesz, że
to wszystko jest oparte na kłamstwie i tli się w tobie przekonanie, że
nikt by cię nie akceptował takim, jakim jesteś, gdyby nie filtry i
kreowana przez ciebie rzeczywistość. Porównujesz własną rzeczywistość do
świata wykreowanego przez innych ludzi, więc nie dziwne, że szara
rzeczywistość z tym światem przegrywa.

Obie platformy na szczęście mnie ominęły (może nie ten target, może nie
ten wiek, choć miałem przez chwilę konto na Instagramie), ale widziałem
ludzi, którzy realnie się od tych platform uzależnili i przez to finalnie
cierpieli.

--
- Masz sześć jabłek, połowę dajesz Ani. Ile ci zostało?
- Pięć i pół.