JA pisze:
> On 2009-10-16 22:24:03 +0200, M <M...@w...pl> said:
>
>>> Ale mój mózg jakoś potrafi sobie radzić z takim światłem. Chcę, żeby
>>> aparat też tak potrafił.
>>
>> Twój mózg widzi to, co chce zobaczyć. Jakbyś był przekonany, że te
>> kolory są ładne to nie potrzebujesz nawet fotoszopa. :-)
>
> Tylko, że problem polega na tym, że w realu widzę normalnie. Wcale nie
> tak jak chcę widzieć. Widzę tak jak jest. A na foto jest paskudnie.
> Niestety. Śmiem twierdzić, że nie zobaczymy tak jak jest, bo aparat to
> durna maszyny i nie wie co my pamiętamy. Czyżby jedynym wyjściem jest
> wi-fi w czaszce?

Odwrotnie, to aparat widzi tak jak jest. Mózg jest największym oszustem.

1. Automatyczny balans bieli, niedostrzegalny w zasadzie, dopiero zmiana
silna oświetlenia pozwala to dostrzec. Mózg wie jaki coś powinno mieć
kolor i dostraja obraz do tego.
2. Interpolacja rozdzielczości, z 6Mpix na ok. 100Mpix.
3. Korekcja perspektywy
4. Automatyczne wyrównywanie cieni. Wysoka rozpiętość tonalna wzroku
wynika z tego, że przenosimy wzrok ciągle z punktu w punkt, a mózg
składa to sobie w obraz.
5. Automatyczne uzupełnianie obrazu (pomijając rysunki trikowe nawet), w
każdym oku masz plamkę żółtą, która nie rejestruje obrazu, ale nie
dostrzegasz tego.
6. Wycinanie z obrazu niepotrzebnych elementów. Widzisz, to co chcesz
widzieć, bez zbędnych rzeczy. Potem jest problem ze słynnymi wystającymi
z głowy słupami, a fotografujący przysięga, że nie było go w czasie
robienia zdjęcia.

Aparaty fotograficzne są dostosowywane do oszustw naszego mózgu, bo
raczej w najbliższej przyszłości nie da się przystosować naszego mózgu,
żeby widział tak jak jest naprawdę.


wer