pgw pisze:

>> Dalszy ciąg qui pro quo "rozproszenie vs. tłumienie". Wystarczy skierować
>> w niebo laser zielony i czerwony, by zobaczyć daleko sięgający "świetlny
>> kij" tego pierwszego i gdzieś po drodze tracący się ten czerwony. Jasne,
>> że gdyby to było w próżni, nic byśmy nie zobaczyli. Ale w zielonym świetle
>> lasera po prostu "widać powietrze", nic się nie rozmywa.
>
> Gdyby zielony się nie rozpraszał to by go nie było widać, chyba żeby
> centralnie patrzeć w wiązkę ale to wiadomo, że tylko przez moment.

A czy ja powyżej nie napisałem tego samego? Rozpraszanie Rayleigha,
to właśnie to "widzenie powietrza".

> Kolega Big Jack ma racje:
> https://pl.wikipedia.org/wiki/Rozpraszanie_Rayleigha

A czy ja mu tej racji odmawiam? Co innego jednak wiedza teoretyczna
(nawet wsparta Wikipedią), co innego umiejętność użycia jej w praktyce.
Rayleighowskiego rozproszenia tlenu nie da się uniknąć, zawsze ono
istnieje. Stąd niebieskie niebo, co mądrze zauważył nasz Duży Kolega.
To niebieskie światło tam na górze jest zawsze. Ale rozproszenie
na niskich aerozolach jest po prostu silniejsze, stąd te czerwienie
wywołane, mówiąc oględnie, kurzem.

--
Jarek