Użytkownik ACMM-033 napisał:
> Innym razem, z ręki do ręki, grzebałem w jakimś radiu lampowym.
> "Zatęskniłem" za porcją energii, więc moje łapki co? Pyk pod anodowe!
> Śjakieś 250, prostowanie było tradycyjnie, na znanym stosie selenowym w
> postaci alumniniowego prostopadłościanu. Zobaczyłem biało-blado-różowe
> światło...

A był tunel i głosy zmarłych krewnych? :-)
Że też myśmy to wszystko przetrwali ...
Jak już tak roztaczamy kombatanckie wspomnienia, to i ja się pochwalę
osobistym doświadczeniem. Moje pierwsze porażenie zaliczyłem w wieku 4
lat. Jedną ręką trzymałem się metalowego kwietnika, zainstalowanego w
domu między podłogą a sufitem. Solidnie zakotwiczony. Drugą trzymałem
bolec ojcowskiego paska. W pobliżu było gniazdko. Wsadziłem. Następnie w
ekspresowym tempie znalazłem się na podłodze. Podobno z dzikim krzykiem
odskoczyłem jak sprężyna. Nawet przytomności nie straciłem, rodzice
tylko sprawdzili, czy kontaktuję z tym światem i nawet nie ciągnęli mnie
do lekarza. Potem dwa lata bałem się włączyć choinkę do prądu ale mi
przeszło, tylko nadal jestem bardzo ostrożny i parę razy sprawdzam co
robię.