w
> przypadku obrazu SD musisz oddalic sie nieco od ekranu aby obraz byl
> czytelniejszy w przypadku 50 cali... przeciez w kinie tez chcesz pewnie
> usiasc na koncu lub blizej konca kina a nie przed samym ekranem prawda?

A to tylko z tego powodu, że w większości kin 80% miejsc jest za blisko
ekranu ze względu na kąt widzenia a nie jakość obrazu, w kinie w
przeciwieństwie do domu największym kosztem jest koszt utrzymania
budynku/sali i ta jest wykorzystana wyłącznie w oparciu o ekonomię.

Ekran kinowy w proporcji sięgającej 2,5:1 musi być mądrze
zagospodarowany przez reżysera, na bokach ekranu nie może dziać się
fabuła filmu, ich rola jest taka jak bocznych głośników efektowych, mamy
kątem oka dostrzec np. wjeżdżający samochód który w ekranie 4:3 pojawił
by nam sie znikąd przed oczyma. Jeśli jesteśmy zmuszeni rozglądać się po
ekranie żeby nie zgubić wątku to znaczy że film jest źle nakręcony a nie
że siedzimy za blisko :) Jeśli na ekranie kinowym widzimy po bokach
ekranu dwie ogromne twarze rozmawiających ze sobą osób to kręcimy głową
podczas dialogu i to też nie znaczy że siedzimy za blisko. To celowy
zabieg reżysera, kiedy rozmawiamy w 3 osoby stojąc blisko siebie
przenosimy wzrok na osoby mówiące. Jeśli siedzielibyśmy tak daleko od
ekranu że nie musieli byśmy przenosić wzroku znikł by zamierzony przez
reżysera efekt uczestniczenia w rozmowie.

Dawniej kiedy ekrany były małe filmy kręcono w sposób dający widzowi
efekt podglądania zdarzeń. Teraz dzięki dużym ekranom i otaczającemu
dźwiękowi filmy kręcone są w konwencji uczestnictwa, wymaga to dla
prawidłowego odbioru odpowiedniego kąta patrzenia.

O ile reżyserzy i operatorzy filmowi potrafią wykorzystać panoramę to
mam wrażenie że operatorzy kamer w studiach nie wyrośli jeszcze z
kwadratowego ekranu :)