Użytkownik "BartekK" <s...@d...org> napisał w wiadomości
news:jvc45k$3mt$1@mx1.internetia.pl...
> Satysfakcja z udanej naprawy/przeróbki zawsze jest, ale obecnie coraz
> częściej oprócz satysfakcji "zrobiłem coś pożytecznego, sam
> wymieniłem/naprawiłem, nie zaśmiecam Ziemi rzeczami wyrzuconymi z powodu
> byle zepsutej blaszki" mam też niesmak "jak oni mogli takie gówno
> wymyślić, jaki idiota to projektował, jakim cudem to w ogóle tak długo
> działało..." itp ;)
>
Dokładnie się zgadzam i nie jest to domena tylko najnowszych czasów. W
okolicy 88..89 wysiadła mi nieco ponad roczna zmywarka (gwarancja oczywiście
rok). Naprawa połączona z banalną przeróbką spowodowała, że do następnej
usterki tego samego miejsca doszło po 12 latach.
A ostatnio tego typu myśl miałem jak miesiąc temu urwała się cieniutka,
stalowa linka służąca do odblokowywania ręcznego (Ford S-max, rączka a-la
lotnicza). Linka od przycisku zakręca od razu ostro o 90 stopni i ociera o
metalową krawędź. Przy następnym zakręcie już jest kółeczko, ale tu nie ma.

Ale zdarzyło mi się też kiedyś uznać (i to już typowo elektroniczne), że coś
jest zrobione źle i poprawić a po latach doczytać się że może nie koniecznie
miałem rację.
Na przestrzeni 2..3 lat (okolice 85) trafiło do mnie do naprawy kilka
elektronicznych przerywaczy kierunkowskazów od Mercedesa. We wszystkich ta
sama usterka - spalony tranzystor sterujący przekaźnikiem. Wymieniłem i
dodałem diodę na uzwojenie przekaźnika (bo jej nie było) - i oczywiście myśl
"jaki idiota to projektował i jakim cudem to w ogóle tak długo działało...".
I zagadka - co takiego wyczytałem, że mogę podejrzewać, że być może nie
miałem racji ?
P.G.