On Sat, 2 Feb 2013, Marek wrote:

> W dniu 2013-02-02 00:37, Gotfryd Smolik news pisze:
>
>> Nie da się ukryć, że z palca mogę zapodać przypadek na którym
>> wszelkie "wycinanie kolorów" się wykłada :),
>
> Chętnie poczytam. Więc pliiisss :-)

W sumie chyba już napisałem :)
Złożenie przepalenia i różnych kolorów (na granicy
przepalenia), najwyraźniej wychodzi dla kolorów dopełniających.
Efekt wynikowy wygląda *jak* aberracja chromatyczna i często
jest z nią mylony.

Wyjaśnienie jest proste: masz np. niebieskie niebo i zielone
liście, niebo przepalone.
Ale piksele "krawędziowe" mają kolor mieszany, tyle, że niebieski
jest dużo jaśniejszy; na części pikseli powierzchnia zielonego
jest dużo większa, ale to niebieskiego światła jest więcej:
na obrazie pojawi się niebieska obwódka.
Do tego algorytm wyciągania kolorów z zestawu sąsiednich
pikseli w pozorowanej pełnej rozdzielczości (Bayer albo coś
w tym stylu) podbija owe krawędzie, w efekcie fioletowa
obwódka wygląda jakby powstała w wyniku aberracji chromatycznej.
Uniknąć da się wyłącznie przez nieprześwietlenie pikseli,
ale to na niektórych kadrach jest nie do przeskoczenia.

> Sztuczką jest istnienie guzika redukującego rozdzielczość na rzecz dynamiki
> a nie fakt, że duży piksel ma większą dynamikę.

Ale to nie "sztuczka", w sumie to prawo fizyki.
Umiejętnie wykorzystane :)

> "turbo dynamika" a tymczasem dynamika żadnego piksela nie wzrasta

Ależ przecież nikogo nie obchodzi dynamika piksela - dla użyszkodnika
liczy się dynamika matrycy!
Tak czy nie?
Nim odpowiesz, to przemyśl z góry odpowiedź na pytanie o kolory
uzyskiwane z matrycy.
W szczególności jak mają się one np. do kolorów na kolorowym
wydruki z p. widzenia pozycji tych kolorów (a ściślej pikseli)
Jedno i drugie uzyskiwane jest matematycznie, mimo braku odwzorowania
w pojedynczych poszczególnych pikselach.

>> Nijak nie zgadzam się z "zarzutem" o "sztuczkach" - przypominam,
>> że NIE było mowy o komplecie cech matrycy, a tylko i wyłącznie
>> o JEDNEJ - tzw. "dynamice"!
>
> Punkt widzenia :-)

To się zgadza, ale mi się dobrze siedzi i nie chcę zmieniać :)

>> Nie wiem czy nie pomyliłeś gdzieś opisów - bo jak o matrycę EXR
>> chodzi, to *naświetlana* jest przez dwa różne czasy (przy czym
>> one nachodzą na siebie), ale transport jest robiony *raz* :)
>> Zamknięcie migawki, i dopiero potem przesuwanie danych.
>
> A to faktycznie czegoś nie załapałem. No to szczerze mówiąc nie rozumiem jak
> to może w ogóle działać jeśli transport robimy tylko raz. Sądziłem, że to
> jest tak, że na otwartej migawce (gdzieś w połowie czasu otwarcia) robimy
> pierwszy odczyt matrycy a potem po zamknięciu - drugi.

Wada jak opisałem, plus problem w przypadku zdjęć na granicy rozmycia,
która po "ponadpodwojeniu" czasu byłaby przekroczona: obiekty o różnej
jasności byłyby przesunięte.

> Wobec tego nie bardzo rozumiem czym jest pierwszy
> etap? Co się dzieje z tymi danymi skoro ich nie odczytujemy a jednocześnie
> mają one na coś wpływ? Jedno drugiemu przeczy.

Nie, nie przeczy :)
Hasło "migawka elektroniczna" pewnie znasz, ale skoro pytasz
jak wyżej, to chyba nie przyjrzałeś się jak działa.
Otóż działa ona tak, że robi *zwarcie* na pikselu.
Tak zwyczajnie i "na chama". Powoduje że ładunek z piksela
wypływa do podłoża i już.

W aparatach z migawką hybrydową - a jest ich sporo, na pewno
istotna większość "firmowych" kompaktów - długie czasy odmierza
się mechanicznie i działanie "elektroniczne" jest bez znaczenia,
ale po drugiej stronie skali uzyskanie czasów rzędu 1/8000s
przy migawce centralnej stanowiłoby wyzwanie.
W hybrydowej zwarcie otwiera się kiedy migawka już się zamyka :)

No i teraz masz prosto: w "zwykłej" matrycy migawka elektroniczna
oznacza rozprowadzenie po wszystkich pikselach jednego
wspólnego sygnału zwierania.
W matrycy EXR rozprowadzić trzeba dwa, to oczywiście kłopot
technologiczny, bo trzeci wymiar na scalaku oznacza problemy.
Ale działanie jest proste: otwarcie mechanicznej przy zwarciu
obu pikseli, rozwarcie "długich" (czasowo) pikseli, odczekanie
różnicy czasów ekspozycji, rozwarcie "krótkich" pikseli,
zamknięcie migawki mechanicznej (przy skranie krótkich czasach
to drugie może odbywać się w trakcie zamykania) i ... już.

A potem na spokojnie można sobie całość przetransportować
i odczytać z krawędzi CCD.

>> Ale spokojnie przeskakuje barierę o której była mowa, a *może*
>> przeskoczyć ją jeszcze o co najmniej rząd (dziesiętny) wartości
>> jak nie dwa, tylko chętni na masową matrycę w opłacalnej dla
>> producenta cenie musieliby się znaleźć.
>
> Ciekawe to co piszesz. Przypuszczam, że nie o koszty chodzi lecz o marketing.

Pewnie tak.
Na razie postęp w matrycach spowodował, że najlepsze matryce doszły
do możliwości SR w Fuji S5 w zakresie dynamiki.
A dodać trzeba, że dynamikę w omawianych matrycach uzyskuje się
mierzalnym kosztem - bo piksele nie są czulsze, można mieć
dodatkowo jedynie mniej czułe.
Fuji od ładnych paru lat nie wypuściło nowej matrycy SR
o rozmiarze APS lub większym, a ta z S5 była powiedzmy
"przeciętna" (tylko wparta nieprzeciętnym zapasem 3,5 EV)
A to oznacza, że aparaty Nikona z serii 3*, o porownywalnej
do S5 dynamice, są 10x *czulsze*!

Do tego dochodzi pytanie, czy uzyskanie tej 100x lepszej dynamiki
nie spowodowałoby dalszego spadku czułości - bo ze względu na
dodatkowe ścieżki, a tym samym problemy z "głębokością" układu
tak może być, nie wiem.
Mielibyśmy więc pewien "efekt mikrofilmowy" - bardzo dobrą
dynamikę, kosztem podłych innych właściwości, co przy
małym zapotrzebowaniu oznacza bardzo wysoką cenę.
A ten segment jest już zaspokojony, przynajmniej w części,
inną drogą - średnim formatem.
Goście którzy wydają po 50kzł++ za aparat z taaaaaką dynamiką
(i paczką innych wad :P, jesli jest to kontrukcja działająca
jak skaner) dostają w bonusie taaaaką płytką GO :)

> Zanim wejdzie nowe, to stare musi dać zarobić maksymalnie.

Zgoda, niewątpliwie :(
Przynajmniej tak długo, jak długo "wielki" posiadacz patentu
umie drogą prawną zablokować wejście z "nowym" przez innego
producenta.
Swoją drogą i OT, ale uważam że to (czyli wykorzystywanie
patentu do blokowania rozwoju) jest istotną wadą systemu
patentowego.

> Różnice
> technologiczne raczej nie są jakieś rewolucyjne. To nie kosmiczna technologia
> przywieziona przez UFO. Jedynie kwestia softu do obsługi innego sposobu
> przetwarzania danych.

No nie tylko, jeszcze sprzętowa część matrycy musi zebranie takich
danych umożliwość.
Trzeba pamiętać o tym, że rzadko myślimy o problemie "płaszczaków",
bo dla nas puszczenie dodatkowego drutu w 3. wymiarze to żaden
problem - ale na powierzchni scalaka to JEST problem.

> Jeśli mamy np. duże i małe piksele to plik RAW traci
> sens istnienia gdyż ba jeden piksel w takim RAW mogłyby pracować albo dwa
> piksele matrycy albo jeszcze jakiś inny proces a więc RAW byłby efektem
> przetwarzania danych czyli przestał by być RAWem w znaczeniu tego słowa.

Ty chyba źle rozumiesz RAW - RAW z matryc Fuji zawiera goły,
nieprzetworzony w żaden sposób, zrzut z wszystkich pikseli
matrycy. Zarówno małych jak i dużych (SR), zarówno naświetlanych
długo jak i krótko (EXR).

> Byłby to semi-RAW. Jeśli pełny RAW to z potrzebą pisania dedykowanego softu
> do zamiany takiego pliku w obraz. Rewolucyjna zmiana.

Ale tak właśnie JEST!
Znaczna część oprogramowania do wywoływania RAWów (w tym darmowy UfRAW)
NIE UMIE wykorzystać dynamiki matrycy matryc SR, ale część komercyjnego
i co najmniej jeden darmowy (S7Raw) - jak najbardziej to robi :)
Żeby jasność była - RAWy nie były standardem, każdy producent sobie
rzepkę skrobie (z wyjątkiem porozumienia, późniejszego, w sprawie
DNG, który bardziej jest "opakowaniem", czyli czymś zbliżonym do
PDF niż ścisłą specyfikacją dokładnych danych każdego piksela).
Większość programów "rozumie" RAW z S3/S5, ale czyta tylko duże
piksele lub tylko w ich skali dynamiki.

> Pewnie to robi za
> hamulcowego również.

Umiarkowanie.
Raczej problem jest ze sprzętem i patentami.

pzdr, Gotfryd