> >> > No ale rozmawiamy o naturalnym uśmiechu do aparatu. I pytanie czy
> >> > to w ogóle
> >> > możliwe.
> >> >
> >>
> >> Myślę, że jest możliwe. Są ludzie, których sama obecność aparatu
> >> (nawet nie fotografowanie) peszy i tacy się uśmiechną nienaturalnie,
> >> a są osoby, które wręcz czaruja obiektyw. To pewnie kwestia
> >> wychowania, dystansu do samego siebie, świadomości posiadanych wad i
> >> ich akceptacji.
> >
> > sam używasz słowa czarować obiektyw:) czyli odbywa się coś co ma
> > żródło w świadomości bycia przed aparatem. Chodzi o to, że tej
> > świadomości nie da się przeskoczyć.
> > W ogóle szczery i naturalny uśmiech ma w sobie coś co nie może być
> > odebrane przez otoczenie w sposób bezpośredni... w sensie, że osoba
> > śmiejąca się nie śmieje się nigdy do czegoś lub do kogoś ale zawsze do
> > samej siebie. W momencie naturalnego uśmiechu następuje coś w rodzaju
> > zamroczenia osoby śmiejącej się. Ona nigdzie się nie patrzy, niczemu
> > nie przygląda, nawet jeśli ma otwarte oczy. A zatem nie da się
> > świadomie spojrzeć w obiektyw i jednocześnie uśmiechać w sposób
> > naturalny.
>
> Przecież to nie ma związku. Albo jest naturalność albo nie ma.

Dokładnie jak piszesz. To nie ma związku z aparatem i tego właśnie próbuję
dowieść.


> Świadomość tego co robi aparat może ale nie musi powodować
> braku naturalności. Poza tym istnieje zjawisko habituacji
> które prędzej lub później usuwa aparat ze świadomości.

Możesz usunąć aparat ze świadomości ale nie usuniesz samej świadomości. Mi
chodzi o to, że nie da się spojrzeć i jednocześnie naturalnie uśmiechnąć...
bo, jak piszę wcześniej, osoba śmiejąca się, robi to zawsze do wewnątrz, a nie
na zewnątrz. Uśmiech na zewnątrz, do kogoś, zawsze będzie posiadał w sobie coś
poza samym uśmiechem... sugestię, prośbę, uwielbienie, itp. Taki uśmiech jest
już formą przekazu, czy rozmowy. Uśmiech czysty ma miejsce jedynie do siebie..
w duchu się uśmiechasz, a twoja twarz robi się uśmiechnięta. I nie dzieje się
to w żadnym kierunku ani celu. Jeśli pojawia się obiekt (oczy innej osoby,
obiektyw) pojawia się również cel, który z kolei wyklucza czystą emocję...
nazwałem ją „naturalnym uśmiechem”


> Mało tego, bardziej nienaturalnego zachowania możesz
> spodziewać się robiąc zdjęcia bez aparatu. Więc nie
> o aparat chodzi w kwestii naturalniości.
>
>
> > Nie to, że wyssałem sobie podobną rzecz z palca ale badam
> > ten problem od jakiegoś czasu.
> > Naturalna emocja występuje kiedy
> > człowiek ma świadomość bycia fotografowanym jednak nie może on wtedy
> > patrzeć w obiektyw.
>
> Może, może. Choćby parę, paręnaście sesji za-zen wystarczy.

Pokaż przykład... jak na razie nikt nie jest w stanie.


> > Po prostu będziesz miał uśmiechająca się osobę
> > sfotografowaną jakby z zewnątrz. Bezpośredniego kontaktu (oko w oko)
> > nie złąpiesz z nią w życiu.
>
> To nie zależy od aparatu, jak będziesz zamiast aparatu trzymał
> w ręku zdechłego kurczaka, to kontakt będzie bardziej bezpośredni?

Myślę że ten zdechły kurczak ma większe szanse złapania bezpośredniego
kontaktu, oko w oko, z uśmiechającym się człowiekiem niż my;)

marek


--
Wysłano z serwisu OnetNiusy: http://niusy.onet.pl