>> Sporo daje także
>> także kondensatorek 1nF między masą elektroniki a PE.
>
> Wczoraj naprawiałem zasilacz znajomej - dość ciekawe rozwiązanie: masa
> wyjściowa jest podpięta do ekranu (dwie połówki z cienkiej blachy alu
> robiące za wewnętrzną obudowę) a druga strona ekranu do PE. A kondensator
> między PE a masą strony pierwotnej.

Jeszcze dopiszę, że ten kondensatorek czyni cuda :)
To właśnie głównie dzięki niemu udało się opanować sytuację z wyświetlaczem,
na którym uprzednio znikała grafika pod wpływem zakłóceń (prostownik 600A).
Nie pomagały próby typu: odizolowanie ramki wyświetlacza od metalowej
obudowy przekładką z laminatu, wręcz przeciwnie -- połączenie ramki do PE
kablem, kondensator na zasilaniu przylutowany na płytce wyświetlacza, ferryt
na taśmie z sygnałami biegnącymi do wyświetlacza. Pomógł dopiero ten
kondensator między PE a masą. Teraz można jonizatorem iskrzyć po obudowie
sterownika, można stawiać na nim klekoczący spory stycznik i wyświetlacz
działa cały czas.
Z kolei w jednym z układów ten kondensator był założony, ale przez
przeoczenie jedna nóżka nie była przylutowana. W efekcie podczas włączania
układu często na wyświetlaczu pojawiały się jakieś przypadkowe znaki.
Analizowałem program mikrokontrolera, debugowałem i nie mogłem stwierdzić,
co jest nie tak. Dopiero inspekcja płytki pozwoliła wykryć problem. Po
przylutowaniu nóżki wszystko zaczęło działać.
Mój ojciec czasem rozbiera jakieś sterowniki programowalne albo falowniki.
Mówił mi, że często widzi właśnie takie kondensatory między PE a masą --
jeden z producentów dał nawet dwa takie w różnych miejscach, o wartościach
2,2nF.

R.