Pan Przemysław Kowalik napisał:

>>> najstarszy polski film, w którym widziałem telefon mobilny, pochodzi z
>>> 1977 ("Kochaj albo rzuć", jeden z Polonusów z Chicagowa miał telefon w
>>> samochodzie).
>>
>> Znajomy miał telefon w samochodzie (w polonezie) na przełomie lat 80/90.
>
> Ale to chyba nie było ogólnodostępne na zasadzie późniejszych
> radiodostępów NMT (jak był BMT z powodu nie mamy kabla, to dajemy w
> zamian stacjonarny podłączony do komórki) tylko dla jakichś wybrańców?
> I czy to był radiotelefon 40 lub 160 MHz, z którym można się było
> połączyć przez któreś 9xx, a czym ktoś wspomniał w tym wątku?

A czy za komuny coś było ogólnodostępne, szczególnie z dziedziny
telekomunikacji? Nawet nie wiem na jakiej to częstotliwości robiło,
ale 40 MHz z czymś mi się kojarzy. Jak się do niego dzwoniło, tego
też nie wiem, bo z przyczyn opisanych niżej raczej się nie dzwoniło.
Więc mógł to być któryś 9xx.

>> Mówiło się na to "telefon na panienkę", bo był tylko jakiś przycisk do
>> wywołania, a nunerki zamawiało się u owej panienki paszczowo. Miał to,
>
> Takie wybieranie numerów w trakcie prowadzenia to niegłupi pomysł ;-).

Ale słuchawka była taka wielka, oldskulowa, jeszcze starsza niż te
w bratkach czy tulipanach. Jakoś tak tam sobie wisiała ni w pięć
ni w dziewięć.

>> bo w miejscu, w którym mieszkał było całkowite BMT. Gdy chciał
>> zadzwonić, wsiadł w gablote i jechał na górkę. Bo tylko tam był zasięg.
>
> Łał :-).

No to jeszcze nie powiedziałem, że to był jeden z lepszych szpeców
od telekomunikacji.

--
Jarek