Pan Dariusz K. Ładziak napisał:

>>>> Domyślam się, że nie wiesz jak smakuje cyanek żelaza :-)
>>>
>>> Akurat cyjanków nie próbowałem - ale nie demonizujmy ich, dawka
>>> śmiertelna to ponad 200mg, spora kupka.
>>
>> A on w ogóle jakoś mocno toksyczny? Osłabiacz Farmera (jak ktoś się
>> zajmował oldskulową fotografią, wie co to takie) jeśli sobie dłużej
>> postoi, to staje się roztworem tego cyjanku (wcześniej był tam
>> żelazicyjanek potasu). Mam wrażenie, że z jednym i drugim miałem
>> kontakt organoleptyczny i jakoś żyję.
>
> Ale osłabiacz Farmera to żelazicyjanek a nie cyjanek

Świeży, to tak. Ale ja miałem na myśli to takie zielone, co zostaje
gdy roztwór sobie troche postoi. Z tego co pamiętam, to jest właśnie
cyjanek żelaza. W wodzie się nie rozpuszcza, tworzy taką zawiesinę,
która z czasem opada. I z powodu tej nierozpuszczalności jest chyba
mało toksyczny.

> W cyjanku potasu wystarczy wilgoć żeby wolny cyjanowodór w wyniku
> dysocjacji zaczął się wydzielać,

A jak się toto wsączy w ziemię okrzemkową dla zwiększenia powierzchni
kontatu, to mu wydzielanie szczególnie dobrze wychodzi. Na ten pomysł
wpadł jakiś czas temu niejaki Fritz Haber, noblista zresztą.

>>> Pojedyncze miligramy to co najwyżej o ciężki ból łba mogą przyprawić
>>> - myślisz że dlaczego po śliwowicy tak łeb na...
>>
>> Po dobrej łąckiej nic mnie nie boli.
>
> Jak pic powoli i na ciepło. Moja ulubiona zabawa to w pewnej knajpie
> wlewanie w obcokrajowców bielskiej dwunastoletniej - sobie biorę z półki
> (barmani wiedzą) a obcokrajowcom oczywiście leją z lodówki - dwie
> zmrożone na raz i gotowe.

Zimna też mi jakoś nie szkodzi, nie wiem czemu. Może nawet sam Dymitr
Mendelejew by tego nie wiedział, choć na temat optymalnej temperatury
wódki napisał doktorat.

> Cóż, młodzi chemicy miewali dziwne zabawy - z tym azotowym to autentyk,
> chlapnąłem tak ze 30 centysześciów jednonormalnego - bo kumpel nie
> wierzył że wypiję... Paskudnie się odbija.
> Jak ja sobie to wszystko przypominam to ciut dziwię się że żyję.

To ja jednak wolę popijać śliwowicę, choćby i z lodówki.

Jarek

--
właśnie, wziąłby człowiek amunicję,
eksportową śliwowicję
drzwi opatrzyłby w inskrypcję:
"przedsięwzięto ekspedycję"