W dniu 2015-04-29 o 20:45, Gotfryd Smolik news pisze:
> On Wed, 29 Apr 2015, Paweł Pawłowicz wrote:
>
>> Brak filtra antyaliasingowego jest też poważną wadą.
>
> Siedzę na grupie na tyle długo, żeby dobrze pamiętać jak ludziska
> się męczyły żeby wydłubać ten filtr. I to w czasach, kiedy rozdzielczość
> (liniowa!) matryc była 2x mniejsza (albo jak kto woli, piksele
> większe), więc i na dudnienia szansa większa.
> Za zapobieganie interferencjom płaci się (przecież) ostrością!
> To jest aparat dla nich.
> Przy okazji jest to również "aparat dla kitowców", jako że kitowe
> obiektywy dość często zapewnią rozmycie większe niż trzeba :|
>
> pzdr, Gotfryd


Święta prawda! Kluczowe jest "w czasach, kiedy rozdzielczość (liniowa!)
matryc była 2x mniejsza". Filtr antyaliasingowy oczywiście pogarsza
rozdzielczość obrazu, ale w sposób przewidywalny. Jeśli pogorszenie jest
przewidywalne, to znaczy, że istnieje sposób na "odkręcenie" tego
pogorszenia, choć nie wystarczy tu proste zastosowanie maski nieostrej.
Nie ma natomiast skutecznego sposobu naprawienia aliasingowej mory lub
przebarwień wynikających z aliasingu (choć istnieją namiastki, jak na
przykład pentaksowe wibracje w K-3 czy nikonowy program do "usuwania"
aliasingu z RAWów). Nie ma też sposobu na przeskoczenie granicy
wytyczonej przez twierdzenie Kotielnikowa - Shannona, więc zysk z
usunięcia filtra jest minimalny, aby nie powiedzieć iluzoryczny. Z
drugiej strony prawdą jest, że przy rozdzielczości współczesnych matryc
problem aliasingu jest znacznie mniej bolesny, niż "w czasach, kiedy
rozdzielczość...".
Podobnie ma się sprawa z "limitem dyfrakcyjnym". Oczywiście dyfrakcja
psuje rozdzielczość. Ale jest zjawiskiem przewidywalnym, informacja o
szczegółach nadal jest w obrazie, tylko trzeba ją odzyskać.
Spektakularnym, choć "odwrotnym" przykładem jest tworzenie masek do
produkcji układów scalonych. Oblicza się, jak powinna wyglądać maska,
aby dyfrakcja spowodowała, aby obraz był zgodny z oczekiwaniami.

Pozdrawiam,
Paweł