W dniu 2019-04-08 o 19:58, Marek S pisze:

> Może jutro rano pomierzę realne
> wartości, jeśli zdążę przed robotą.

No to mamy czyste niebo, zrobiłem fotę:

https://drive.google.com/file/d/1Q7sJhHVjqUO0P-7JFQL
IB8iP_zOkpCB3/view?usp=sharing

Aparat ustawiłem do krzaków. Wartości w/g światłomierza przy ISO 100 i
f/8 wyniosły w poszczególnych obszarach, tak jak naniosłem na zdjęciu.

Zdjęcie nie było korygowane - jedynie przekształcone na 8 bitów.
Suwakami w ACR nie ma szans spowodować aby ściana wyszła poprawnie
naświetlona.

Zrobiłem eksperyment i metodą single frame HDR rozjaśniłem ścianę
(terminologia nieformalna) do poziomu jaki sam widzę. Zrobiłem to tak,
że przy ścianie ustawiłem monitor, parzyłem przez okno a analizowałem
jasność poza oknem w taki sposób aby jasność monitora pokryła się z
jasnością ściany. Analogicznie postąpiłem ze światłami. Jasność nieba
ustawiłem do tego, co widzę na monitorze. Oba obrazy zmiksowałem za
pomocą luminocity masks.

Oczywiście taki składak jest nie do przyjęcia w fotografii komercyjnej z
uwagi na wysoki poziom szumu w rozjaśnionych obszarach.

Ja scenerię widzę oczami porwanie, nic mi nie ginie w ciemnościach i nic
mnie nie oślepia. Aparat z matrycą FF w zasadzie tego już nie widzi. Nie
wiem jakie są to różnice w cd - czy są one takie jak opisałeś. Jednakże
łatwo policzyć sobie różnicę ev scenerii, która w tym przypadku wynosi
ok 8ev. Może ze 2ev więcej gdybym światłomierz skierował na niebo a nie
na całość scenerii.

I tu właśnie wychodzi cała kiszkowatość matryc, o której w tytule piszę.
10ev tworzy barierę nie do przeskoczenia.

--
Pozdrawiam,
Marek