On Mon, 06 Jul 2009 06:54:02 +0200, Marcin 'Cooler' Kuliński
<m...@p...gazeta.blah> wrote:

>rs pisze:
>
>>> Bez żartów. Słuchawka BT w uchu to tyle, co binokle na nosie czy drewniana kula
>>> przywiązana do kikuta nogi.
>>
>> no wiec nie jest to to samo, ani binokle ani kikut nie zbiera i nie
>> przetwarza informacji z zewnetrzego swiata
>
>Ale jakie to ma znaczenie? Stanowi jakąś tam pomoc czy rozszerzenie
>funkcjonalności, pozostając jednocześnie *poza* organizmem użytkownika. Nie mam
>oporów przed noszeniem zegarka na przegubie dłoni, ale miałbym opory przed
>noszeniem chipa w mózgu. Mam nadzieję że rozumiesz różnicę?

rozumiem roznice, ale tak jak nawet przyklad z zegarkiem, ten z BT w
uchu ilustruje w jaki sposob rozszerzamy nasz umysl o/na media
niebiologiczne. kiedys ludzie pamietali wszystko. potem zaczeli
zapisywac. teraz bigna do googla i wikipedii zeby sobie cos
przypomniec. prosze nie brac przykladu z BT doslownie i popatrzec
troche dalej, staram sie wykazac, ze to co juz obserwujemy rokuje
przyszlosc, ktora wymusi na nas inwazyjne metody poszerzania naszych
zdolnosci do przekazu informacji i pozyskiwania wiedzy, co jak ju
zpisalem ma miejsce, choc na razie na bardzo mala sklale.

>>> Bardzo daleko stąd do bezpośrednich wszczepów w
>>> tkankę mózgową.
>>> Tak, robi się to dziś w laboratoriach, ale co innego być głuchym
>>> czy niewidomym i mieć jakąś szansę na odzyskanie sprawności zmysłowej poprzez
>>> udział w tego typu eksperymentach, a co innego być w pełni zdrowym i pozwolić
>>> sobie grzebać w głowie.
>>
>> na razie tak nam sie moze wydawac. ja sie nadal dziwie jak mozna
>> chodzic przez caly dzien z BT "smycza" w uchu. ty sie mozesz dziwic
>> jak mozna dac sobie cos dobrowolnie wszczepic, ale juz sa kolesie,
>> ktorzy zadeklarowali chec, ze dadza sobie wszczepic chipy
>> indetyfikacyjne zawierajace dostep do calej o nich informacji.
>
>Te RFID, o których mówisz, są wielkości ziarenka ryżu i wszczepia się je pod
>skórę. Przy odrobinie samozaparcia i z pomocą kostki lodu (do znieczulenia)
>można to sobie samemu wydłubać widelcem podczas obiadu. Znów "drobna" różnica...
>
>Uwierz mi, nie doceniasz roli czynnika ludzkiego w procesie "oswajania" nowych
>technologii. Nie twierdzę, że w przyszłości ludzie nie będą poddawać się
>częściowej czy całkowitej cyborgizacji, ale jestem przekonany o tym, że jeśli
>nawet stanie się to powszechne, to nie w najbliższych 20 czy nawet 50 latach.

paru naukowcow|wizjonerow z powaznym zalpleczem naukowym i dostepem do
instytutow, w ktorych prowadzone sa prace nad zagadnieniami o ktorych
mowa, widza troche szybszy rozwoj.

>Na
>dzień dzisiejszy przeprowadzenie ingerencji chirurgicznej w zdrowym organizmie -
>a tego wymagałoby bezpośrednie sprzęgnięcie mózgu z komputerem (metody
>nieinwazyjne typu EEG czy MRI są dziś zbyt niedokładne,

fMRI jest juz i tansze i znacznie bardziej dokladne niz MRI i prace
nad udoskonalaniem tej technologii caly czas trwaja.

> a w dodatku wymagają
>specjalnego treningu na bazie biofeedbacku) - jest powszechnie uważane za
>naganne, a przynajmniej za zupełnie zbędne.

alez podobnego treningu wymaga sie od tych piszacych uzywajac
klawiatury, albo i komorki. owszem jest to trening. byc moze tego beda
uczyc w szkolach podstawowych.

>Z kolei z całego wachlarza zabiegów
> chirurgicznych, jakie się obecnie wykonuje, właśnie operacje mózgu są tymi,
>których boimy sie najbardziej. Nie serce, nie oczy, a mózg, czyli istota nas
>samych. Nie ma absolutnie żadnych szans na to, by jakimikolwiek metodami
>(przymusowych zabiegów bezpośrednio po urodzeniu nie liczę...) udało się to zmienić.

na dzien dzisiejszy oczywiscie to jest prawa. ale podobnie myslelismy
w przypadku pierwszych prob przeszczepow serca, ktore nie byly
pomyslne. teraz jest to praktycznie rutynowy zabieg. <rs>

--

"My God is nicer than yours". Thomas Krupski