W dniu 2012-08-18 22:24, Marek Augustyński pisze:
> Czy podział ze względu na wielkość matrycy nadaj jest głównym wyznacznikiem,
> czy coś mnie ominęło?

To ciekawe - ten sam temat wałkowałem przez ostatnie 2 - 3 miesiące. I
po długich analizach (w tym matematycznych, logicznych, psychologicznych
i innych) wyszło mi na to, że wielkość matrycy jest najważniejszym
wyznacznikiem, rzutującym na wybór sprzętu.

Tło:
1. Zasadniczo używam Nikon D800E. Nawet ostatnio popełniłem drobny
artykuł z nim w roli głównej: http://www.roguski.eu/index.php?m=2 (albo
facebook.com/jakub.roguski.7).
2. Wyznacznikiem jakości obrazu jest dla mnie wydruk formatu A3+.
3. Zakres czułości, jaki wykorzystuję, to ISO 100 do ISO 1600. Więcej
nie potrzebuję.

Zalety FF - niezliczone. Wady - jedna, poważna: nie mogę tego sprzętu
mieć zawsze przy sobie. Dlatego właśnie zacząłem szukać czegoś, co
uzupełniłoby Nikona. I wyszło mi coś takiego (w dużym uproszczeniu - nie
chcę tu przytaczać wszystkich moich przemyśleń z ostatnich miesięcy):

Ścierają się dwa sprzeczne wymagania:
1. matryca musi być jak najmniejsza - to daje mały korpus i małe
obiektywy. Tu uwaga - zmniejszanie się korpusu i obiektywów działa tylko
do pewnej granicy, a dalej przestaje działać. Przykład - bawiłem się
Nikonem V1 - matryca CX, czyli mniejsza od APS-C, mniejsza od 4/3. A
mimo to korpus większy od niejednego z matrycą APS-C.
2. matryca musi być jak największa - im większa, tym mniej szumu,
większa dynamika, lepsza jakość obrazu.

Kolejnym punktem stało się zatem znalezienie kompromisu - jaka wielkość
matrycy da zadowalający poziom jakości obrazu, przy jednoczesnym
zachowaniu na tyle małych wymiarów korpusu i obiektywów, abym mógł mieć
aparat (niemal) zawsze przy sobie?

FF - wszystko duże i ciężkie - przykład Nikon D800E. Odpada.

APS-C DSLR - obraz bardzo dobry, ale sprzęt tylko symbolicznie mniejszy
niż ten FF. Zarówno korpus jak i obiektywy. Tu opieram się na produktach
Nikona, takich jak np. D3200 czy D5100 oraz obiektywy serii DX. Z tego
względu pozbyłem się niedawno D60 oraz wszystkich obiektywów DX.

APS-C mirrorless - jakość obrazu bardzo dobra, korpus mniejszy (Sony
NEX, Samsung), ale o dziwo znikoma różnica w wielkości pomiędzy
obiektywami FF i APS-C. Zysk w zakresie wielkości sprzętu jedynie
symboliczny. Podkreślam - korpus znacznie mniejszy (wystarczy porównać
NEX z D800E), ale obiektywy tylko trochę mniejsze niż FF.

4/3 DSLR - korpusy wbrew pozorom całkiem spore - nadal sporo miejsca
zajmuje lustro. Obiektywy już mniejsze, ale też dosyć duże. Jakość
obrazu dobra.

m4/3 (mirrorless) - to jest ten sweet spot. Jakość obrazu dobra. Korpusy
oraz obiektywy dużo mniejsze niż FF. Co więcej, można znaleźć korpusy z
bardzo sprawnym AF, co wcale nie jest regułą w przypadku bezlusterkowców.

CX i mniejsze - matryca mała, więc szumy już duże - widać to na
publikowanych zdjęciach z Nikona 1 (V1, J1, J2), ale brak zysku w
wielkości sprzętu. Korpus formatu CX jest wielkości korpusu formatu
m4/3. Obiektywy tylko nieznacznie mniejsze niż m4/3, a i to kwestia
dyskusyjna, bo obecnie dostępne są tylko trzy czy cztery obiektywy
standardowe. Więc dlaczego miałbym poświęcać jakość obrazu (prawie) nic
nie zyskując w zamian?


Reasumując - mając sprzęt FF do użytku zawsze gdy to możliwe, wybrałem
sprzęt m4/3 do noszenia zawsze przy sobie (za wyjątkiem przypadków, gdy
dysponuję tylko kieszenią koszuli - wtedy mam telefon).


Jeszcze jedna uwaga na koniec - ze względu na postęp technologiczny w
zakresie budowy matryc, być może że za pieć lat ten sweet spot przesunie
się na format CX. Ale to tylko "być może".

--
Jakub Roguski
http://www.roguski.eu
http://facebook.com/jakub.roguski.7