>  Nie po to kupowałem (dawno temu) hybrydę, żeby wozić ją w plecaku ;)
>
>  Torba/torebka w miarę ściśle dopasowana do aparatu, na tyle że można
> spokojnie wyciągnąć go w czasie jazdy (bez zatrzymania) oraz takoż
> włożyć, a jednocześnie lekko obciera przy wkładaniu.
>  Tak ma być - nie wyskoczy mimo niezamknięcia zamka (a są dwa
> suwaki przeciwbieżne "jak to w torbach foto" plus rzep).
>
>  Torba z paskiem przez ramię - oczywiście przez *przeciwległe* ramię
> do strony przy której jest torba - nie stanowi wielkiej uciążliwości,
> natomiast do jazdy dłuższej niż kilka km staram się pamietać
> o karabinczyku, którym przypinam torebkę do szlufki spodni (z tyłu),
> aby całość nie pałętała się po brzuchu :>
>  A, torebka też chinska: obszedłem sklepy foto, hipermarkety
> i taka "pasująca" była w FotoJokerze.
>
>  Potrzebny jest przynajmniej minigrip, za który go trzymasz
> i nie upuścisz przy wstrząsie przy wjechaniu na kamień.
>  Teoria mówi, że minikompakta można "zawiesić" na pasku/pętelce
> o przegub dłoni, prawo Murphyego zaś wskazuje, że ten wstrząs
> będzie miał miejsce właśnie w momencie zakładania lub zdejmowania
> pętelki :>

Stosuję patent podobny do Gotfryda, to jest torba przez ramię [własciwie przez
bark] lub na szyi [jak nosze tę większa, gdzie i nasadka tele włazi] plus
patent na to, by całość nie latała po brzuchu -karabinek do spodni się jednak
nie sprawdził w większym wydaniu, za to pasek z cienkiej gumki tekstylnej,
zapinany na karabińczyk -owszem.
Ważniejsze jednak jest co innego -pasek na nadgarstek wykorzystuję inaczej.
Jest on na stałe przytwierdzony jako smycz do karabińczyka, jeżdzacego luzem
na pasie nośnym torby. Ten patent polecam gorąco: możliwość upuszczenia
aparatu na glebę nie istnieje [wyjąwszy totalny upadek użyszkodnika], aparat
nie wymaga osobnego paska na szyję, a po otwarciu torby aparat jednym ruchem
ręki ląduje przy twarzy. Jendocześnie moge go w sekunde wypiąć np. by posadzić
na statywie lub [ze strachem, he, he] podać komuś do zrobienia zdjęcia [no,
ale wtedy pętelka na rękę wraca do normalnej funkcji].
Rzetelnosc każe mi wspomnieć, że raz lekko przywaliłem aparatem wypadłym z
niedopiętej torby w mur, na który właziłem [znaczy się właściwie krawędź
dziury w tymże murze].
Pozdrawiam
-J.

--
Wysłano z serwisu OnetNiusy: http://niusy.onet.pl