On Fri, 30 Oct 2009, "Paweł W." wrote:

> P.S.
> Czy ktoś zna/ma zdjęcia stereo do patrzenia X o bazie paru metrów, albo
> więcej? Kiedyś natknąłem się na zdjęcia nocnego nieba 3D, ale wtedy nie
> umiałem jeszcze zezować, a teraz nie mogę znaleźć. One miały jakąś dużą bazę.

Duża baza w przypadku o którym chyba mówisz ma około trzystu milionów km.
Po prostu - z przeciwnych miejsc orbity Ziemi, raz pstryk, poczekać
pół roku, drugi raz pstryk... :)
Problem jest taki, że jak na gwiazdy jest to baza za mała, zaś jak
na planety - odstęp czasu kładzie interes.
Ale wyjściem są zdjęcia robione co kilka nocy :)

Przy okazji: możliwe są zdjęcia hm... pseudostereo to by była zła
nazwa, wypadałoby powiedzieć semistereo... hm, też nie - parastereo
może będzie dobre :)
W takim układzie uzyskujemy obraz w którym przesunięcie elementów
kadru nie jest "prawdziwe", wynikłe z dwu p. widzenia, lecz wynika
np. z ruchu przedmiotów w kadrze.
Oczywiście może to prowadzić do dziwnych efektów ubocznych, ale
wobec "astrobazy" wypada dodać, że np. przy foceniu planet będziemy
mieli złożenie stereo i parastereo (zarówno p. widzenia jak i obiekt
się porusza), co może istotnie skomplikować zamiary wobec "ładnych"
ujęć (np. 2 planety w kadrze) jeśli te ruchy mają składową prostopadłą
(a tak jest w praktyce - ekliptyka jest tylko przybliżeniem).

Na deser Księżyc - "zdjęcia stereo" to oczywiście głównie parastereo,
wynikłe (no: możliwe dzięki) libracji.

Chyba że są jakieś ujęcia "mocnego stereo" ze statków kosmicznych :D

> Druga sprawa - czemu aparaty ustawia się równolegle? Przecież ludzie, gdy
> patrzą równolegle, na obiekt, który jest daleko, to widzą tak na prawdę w 2D.
> Jeśli patrzą na coś co jest blisko, to widzą w 3D, ale oczy nie są ustawione
> równolegle. Czy nie należałoby w zdjęciach 3D z większą bazą celować w jakiś
> punkt w fotografowanej scenie?

Mi wyszło, że tak jak pisze Adam: "oko sobie poradzi".
Pstrykałem "na próbę" tak i tak.
Ale prawdą jest, że zniekształcenia geometryczne "jakoś" przeniosą się
na obraz. Problem powinien się więc pojawiać dopiero przy dużych kątach
widzenia, zarówno przy "zdejmowaniu" jak i odtwarzaniu kadru (wystarczy
aby jeden był duży i będzie problem).
W praktyce... jak wielki wycinek pełnej kuli oglądałeś stereo na
jednym obrazie, odtwarzanym dowolną technologią?
No to stronę odtwarzania mamy z głowy :)
A w drugą stronę jest prosto: nieproporcjonalne "przełożenie" kątów,
czyli oglądanie zdjęcia z obiektywu szerokokątnego na wąskim kącie
widzenia (prawie 100% praktyki oglądania zdjęć zrobionych szerokim
kątem) niesie ze sobą problemy z odwzorowaniem "z automatu" - więc
trzeba sobie odpuścić i tyle.
Po polsku: nie robić zdjęć stereo ogniskowymi eq 24mm i podobnymi :)

> Nie w punkt na horyzoncie, bo to da nam
> praktycznie równoległe ustawienie aparatów nawet przy kilkumetrowej bazie.

IMO właśnie wynalazłeś podstawowe kryterium, jakby ktoś chciał dążyć
do ścisłego odwzorowania obrazu: "a jaką metodą będzie odtwarzany obraz"!
Jak na płaszczyźnie (jednej) przed oczyma, to i matryce mogłyby na jednej
płaszczyźnie leżeć.

pzdr, Gotfryd