Krotka inwokacja

Najlepszym recenzentem moich zdjec jest zona - niemal zawsze poswieca
zdjeciu , ktore pokazuje nie dluzej niz jedna sekunde i stwierdza :"
to jest nic".
Jesli zatrzyma wzrok na pare sekund juz wiem ze jest dobrze.
POkazalem zonie panoramy Zbooya .
Ogladalismy wspolnie w niedzielne przedpoludnie ze dwie godziny.
Dla mnie to ostateczny dowod , ze te panoramy sa ( niemal ) doskonale
pod kazdym wzgledem. Jesli wiec napisze pare uwag n.t. moich
doswiadczen z panoramami (pol?) sferycznymi , to nie dlatego ze
uwazam , ze robie to dobrze , a dlatego ze liczne opisy milcza na
temat szczegolow , a jak wiadomo diabel spi w szczegole. I o tym sie
przekonalem - dochodzilem dlugo . b.dlugo do prawidlowego zlozenia.

1 Panoramy z reki .

Udaje sie zlozyc niemal bezblednie. bledy sa wieksze lub mniejsze ,
zawsze jakies , czesto nieistotne. Na tyle male , iz aby ich uniknac
nie oplaca mi sie targac ze soba ciezki statyw z glowica. Mozna te
bledy stosunkowo latwo wyprowadzic przez retusz albo i pozostawic ,
jesli panorama ma byc wpspominkowa. Zrobilem pierwsze panoramy z reki
na urlopie i jak zwykle pare zdjec. Ladunek tresciowy panoram
sferycznych jest nieporownywalnie wiekszy od zdjec ujmujacych
niewielki wycinek otoczenia.
Ladunek stymulujaco-reminescencyjny w panoramach jest wiec
nieoporownywany

1.a

sprzet .
mam do dyspozycji tani obiektyw samyang 8 mm i podpinam do canona aps-
c
crop 1.6..
i to jest problemem
kat widzenia ( po dluzszym boku ) wynosi ok 150 st tzn nie pokrywa
calej polsfery .

opisy , ze robimy z pionowo ustawionym aparatem 5 zdjec co 72 stopnie
w poziomie i pozniej strzelamy niebo i podloge sie nie sprawdzily. o
ile wklejenie nieba przychodzi czesto stosunkowo latwo to wypelnienie
tak duzej dziury na ziemi nie jest praktycznie bezblednie mozliwe
( rozna perspektywa odwzorowania , rozny swiatlocien , zafarb )

a wiec sprzet to fiszaj ( po dluzszym boku ) 150 st w aps-c

1.b zdjecia

o ile to mozliwe wybieram miejsce o podlozu nieregularnym ( trawa ,
piasek , asfalt , beton itp) jesli wystapilyby jakies bledy to sa
one na takim podlozu nieidentyfikowalne , na plytkach chodnikowych juz
niewielki blad zlozenia natychmiast bedzie widoczny , dlatego jesli to
mozliwe , a jest to niemal zawsze bez wiekszego znaczenia unikajmy
podloza regularnego ( choc i takie mam czasem dobrze zlozone ,
czesciej jednak nie )

robie w dwoch pozycjach aparatu w zaleznosci od sytuacji , sugeruje
porownie obydwu wersji ,gdyz nie chce przynudzac, warto roznice
sprawdzic samemu

- z aparatem w poziomie
- z aparatem w pionie

1.b.a. w poziomie

robie zdjecie w 3 -ech poziomach
-piwnica , z obiektywem skierowanym na dol tak bym widzial siebie .
konieczne jest objecie pola za soba
-parter , zdjecie na wprost poziomie , ew lekko uniesione
- 1 pietro z obiektywem skierowany ku gorze tak by obejmowalo czesc
poprzedniego kadru i gore za glowa

to wazne dol musimy obejmowac nogi za soba i gore za glowa.


robie tak 3 zdjecia na dowolny kierunek nazwijmy go N

nastepnie drepczac w miejscu robie obrot o 90 st i tak samo robie 3
zdjecia na kierunek O ( dla porzadku robie to zawsze zgodnie z
kierunkiem ruchu wskazowek zegara )

i teraz najazniesze - nalezy zmienic pozycje stop , one nie powinny
zakrywac tego samego fragmentu podloza jak w zdjeciach na kierunek N -
uzyskujemy to n.p. przez lekki rozkrok. Staramy sie utrzymac aparat
mozliwie w tej samej przestrzeni.

i powtarzam sekwencje obracajc sie o 90 stopni ( w prawo ) na kierunki
S , W wykonujac zawsze 3 zdjecia na danym kierunku i WAZNE , za
kazdym razem ZMIENIAM POLOZENI STOP.
W sumie mam wiec 12 zdjec . ktorymi pokrylem cala (pol)sfere niebieska
i podloze.


c.d.n. jutro