W jednym z projektów potrzebowałem prostego układu generującego
przebiegi PWM, który byłby sterowany z magistrali I2C.
Znalazłem coś takiego jak DS1050. Szybki rzut oka na dokumentację
pokazał bardzo prostą aplikację, więc umieściłem go w swoim projekcie. W
moim urządzeniu układ ma sterować diodą w strukturze transoptora.
Założyłem, że będzie miał odpowiednią wydajność prądową - w końcu nawet
prosty NE555 jest w stanie migać diodą, a mikrokontrolery i logiczne
układy cyfrowe od kilkudziesięciu lat ne mają problemu z ogarnięciem
tych kilkudziesięciu mA, zarówno jako sink i source.

Tak więc na moim schemacie pomiędzy wyjściem DS1050 i wejściem
transoptora jest tylko rezystor.

Teraz jednak zabrałem się za uruchamianie układu i pisząc kod jeszcze
raz zajrzałem do dokumentacji.

https://datasheets.maximintegrated.com/en/ds/DS1050-
DS1050X-010.pdf

No i w oczy rzuciło mi się kilka podejrzanie wyglądających stwierdzeń w
tabelce na stronie 7. "PWM Output Currents" są opisane jako MINIMUM 2 mA
(Ioh) lub 3 mA (Iol). Wartość maksymalna nie jest wymieniona, a przecież
ona jest tutaj najbardziej krytyczna. W dodatku co ma oznaczać minimum 3
mA w tym kontekście? Przecież jeśli postanowię sterować bramką MOSFET-a
za pomocą tego układu, to średni prąd wypływający z tego wyjścia będzie
znacznie mniejszy. Przez chwilę pomyślałem, że może autor dokumentacji
popełnił błąd, mając na myśli MAKSYMALNIE 2-3 mA. Byłoby to jednak
absurdalnie niską wartością, jak na współczesne standardy.
Do tego parametr "LOW Level Ouput Voltage (SDA)" przyjmuje założenie, że
"sink current" na tej linii wynosi 6 mA. Mielibyśmy więc do czynienia z
jeszcze większym absurdem - linią magistrali zdolną do wytrzymania dwa
razy większego prądu niż wyjście PWM.

Ktoś może potwierdzić/zaprzeczyć czy ta linia może sterować bezpośrednio
diodą?