Cezary Dybowski fotografuje od 1968 roku, a od 1979 - zawodowo. Zaczynał od
nauki rzemiosła w Zakładzie Fotograficznym Lecha Grobelnego, a po uzyskaniu
uprawnień otworzył własną działalność gospodarczą w rzemiośle
fotografowanie. Współpracował z prasą młodzieżową i kulturalną (Na Przełaj,
Walka Młodych, Radar). W roku 1998 został członkiem Związku Polskich
Fotografików Przyrodniczych, w 2002 r. zaproszono go w szeregi Cieszyńskiego
Towarzystwa Fotograficznego. Był pomysłodawcą i założycielem Stowarzyszenia
Mazowieckie Towarzystwo Fotograficzne, które w 2005 r. uzyskało osobowość
prawną; pełnił funkcję pierwszego prezesa zarządu. Wymyślił oraz powołał do
życia biuletyn fotograficzny Foto Café, którego był redaktorem naczelnym.
Brał z powodzeniem udział w konkursach fotograficznych, uczestniczył w
wystawach indywidualnych i zbiorowych.

Od roku 1999 jest animatorem ruchu fotograficznego i popularyzatorem sztuki
fotografii, w szczególności wykorzystując do tych celów Internet.
Organizował plenery fotograficzne, w tym słynne Plenery Prawdy, których
charakter określano jako edukacyjny. Ta jego działalność została opisana w
pracy doktorskiej dr Wojciecha Bobrowicza z UMCS, wydanej w 2006 r. w formie
książki pt. Internet, kultura, edukacja. Jeden z Plenerów Prawdy, który
odbył się w Mąchocicach-Scholasterii, ciepło wspomina Paweł Pierściński, w
swojej książce Pola pejzażu.

W roku 2000 współpracował przy tworzeniu nowej formuły miesięcznika Foto; z
jego inicjatywy powstał na łamach tego czasopisma Biuletyn pl.rec.foto,
redagowany przez uczestników internetowej grupy dyskusyjnej. W roku 2006
założył Polskie Wydawnictwo Fotograficzne, które zajęło się przede wszystkim
wydawaniem cennych, lecz już zapomnianych książek z dziedziny fotografii
(np. autorstwa Witolda Dederko). Był pomysłodawcą, zainicjował powstanie i
wspiera aktualne działania strony internetowej Fotografia otworkowa, na
której prezentowane są fotografie, wykonane aparatami otworkowymi, przez
autorów z całego świata. Prowadzi również jedyną, polską stronę internetową
o fotografii wielkoformatowej: 4x5.pl oraz prywatny blog: NIC.

Fotografuje głównie aparatem wielkoformatowym: Sinar 13x18 cm i 4x5 cala
oraz Shen Hao 4x5 cala, sporadycznie 6x7 (Mamiya RB67), prawie wyłącznie w
technice czarno-białej. Uważa, że dojrzałość w fotografii nie polega na
zrobieniu dobrego zdjęcia, ale na umiejętności powstrzymania się od
zrobienia złego. Do celów artystycznych nie używa sprzętu cyfrowego.
Fotografuje przede wszystkim dla siebie i ciężko jest zobaczyć publicznie
jego prace. Twierdzi, że zdjęcia należy oglądać w galerii; dobre fotogramy
nie zasługują na to, żeby się poniewierać po Internecie. W fotografii (jak i
w sztuce w ogóle) interesuje go przede wszystkim kompozycja