Przy dzisiejszym postepie technologii można dostać w dobrych cenach
sporej wielkości kondensatory ceramiczne SMD o wartościach rzędu
47uF/16V lub 100uF/6.3V w obudowach 1206 lub 1210.
Czy biorąc to pod uwagę jest wciąż sens używać elektrolity?

W starych metodach z użyciem elektrolitów daje się równolegle małe
kondziołki ceramiczne aby otrzymmać niską wypadkową ESR i ELR
dla dużego przedziału czestotliwości...

Czasem widuję nawet trzy kondziołki równolegle, elektrolit rzędu
kilkudziesięciu uF za cewką i DWA kondziorki ceramiczne...
Zerknijcie na schemacik: http://www.voila.pl/452/mpb3p/?1
Interesujące jest że używają tam dwu ceramicznych... ale chodzi
tu zapewne o odsprzęgnięcie potencjalnie dużych MHz z PLL i VCO.

W każdym razie mam pokusę aby zastąpić w swoim projekcie te
duże elektrolity kondensatorami ceramicznymi - zalety byłyby takie
że zamiast dawać 22uF elektrolit i 0.1uF ceramiczny mógłbym dać
jeden 22uF ceramiczny i zaoszcżędzić trochę kasy i miejsca na płytce.
Dodatkowo montaż takiego kondziołka byłby ułatwiony bo nie mamy
polaryzacji której trzeba pilnować przy elektrolitach...

Czy widzicie jakieś przeciwskazania ku temu posunięciu?