Użytkownik Włodzimierz Wojtiuk napisał:
> Użytkownik "Grzegorz Kurczyk" <g...@s...control.slupsk.pl> napisał
> w wiadomości news:he9gsu$dhi$1@atlantis.news.neostrada.pl...
>> Użytkownik Tomasz Szczesniak napisał:
>>> Reakcję lepiej zrobić w klasycznym układzie z regulowanym kondensatorem
>>> zmiennym w szereg z cewką reakcyjną, to jest układ pewny i skuteczny.
>>> Regulacja poprzez zmianę napięcia siatki drugiej lub oporności
>>> filtrującej napięcie siatki drugiej z w.cz. jest bardziej kłopotliwa
>>> w budowie i strojeniu.
>>>
>> Witam
>> Tu pozwolę sobie z Kolegą się nie zgodzić. Reakcja regulowana napięciem
>> siatki drugiej jest bardzo wygodna. Nie mówiąc już o tym, że
>> potencjometr jest tańszy i łatwiejszy do zdobycia niż kondensator
>> reakcyjny, to reakcja regulowana napięciem siatki drugiej działa
>> nadzwyczaj sprawnie. Reakcja ustawia się "miękko" tzn nie następuje
>> gwałtowne wzbudzenie układu po przekroczeniu progu sprzężenia zwrotnego.
>> Praktycznie wystarczy raz ustawić potencjometr na maksimum czułości i w
>> całym zakresie przestrajania kondensatora obwodu wejściowego reakcja
>> pozostaje na optymalnym poziomie. Tradycyjny układ z regulowanym
>> kondensatorem reakcyjnym wymagał ciągłego regulowania reakcji przy
>> zmianie częstotliwości odbieranej.
>>
> A jak by wygladała superreakcja na lampach?
>
Bardzo dobrze !!! Czasem wydaje mi się , że lepiej niż na tranzystorach
:-) Wieki temu sklecałem aparaturę do zdalnego sterowania modeli na
lampach bateryjnych 3S4T pracującą w paśmie 27MHz. Również z powodzeniem
uruchamiałem przystawki UKF na ECC85 lub jeszcze lepiej ECF82. Budowa
detektora superreakcyjnego na triodzie jest prosta jak "budowa cepa" :-)
Działa stabilnie tyle, żedość mocno "sieje" w eter. Dlatego w
przystawkach UKF przed detektorem dawałem wzmacniacz w.cz., którego
głownym zadaniem było odseparowanie anteny.

Pozdrawiam
Grzegorz