On 2009-01-04 18:48, Paweł W. wrote:
> Arczi pisze:
>
>> http://img228.imageshack.us/img228/6840/img2269fl8.j
pg - ACR deafault.
>> http://img228.imageshack.us/img228/796/img22691zt9.j
pg - ciągnięte światła.
>
> Jak patrzę na te przykłady, to zastanawiam się, czy mi dynamiki na co
> dzień brakuje, czy raczej umiejętności sprowadzenia dynamiki do poziomu
> matrycy LCD/odbitki, żeby było widać.

Prawda leży po obu stronach, a i to jeszcze nie wszystko. :)

1. Zasada obowiązująca od zawsze, bez wyjątku, znana ludzkości od
przeszło stu lat, acz im dalej, tym mniejszy odsetek fotografujących o
niej wie i ją szanuje: do zdjęć muszą być odpowiednie WARUNKI. Jeśli
scena wykracza poza rozpiętość tonalną matrycy/filmu, to zdjęć się nie
robi (lub wybiera czy stracić cienie, czy światła i godzi z efektem). W
zależności od sprzętu, granica dynamiki będzie w różnym miejscu, ale nie
uważam, by ta różnica była gigantyczna i bardzo znacząca. Pomijając
większość kompaktów, rzecz jasna. Owszem, różnica jest i jest
zdecydowania zauważalna. Szczególnie jeśli zechcemy porównać Olympusy i
Fuji S5Pro. Tak się jednak składa, że mając trochę wiedzy, umiejętności
i stosując się do odpowiednich zasad każdym z nich zrobimy świetne
zdjęcie. Nie znaczy to jednak, że zrobimy je tu i teraz. Dlaczego?
Napisałem wyżej.

Przykładowo: idąc w plener typowego dnia, idzie się o wschodzie słońca
(lub przed zachodem, zależnie od tego jakiego oczekujemy światła i z
której strony świecącego). Mając aparat z histogramem na żywo świetnie
widać dlaczego. Z minuty na minutę dynamika tego samego kadru zwiększa
się. Światło jest coraz silniejsze i ostrzejsze. To, co przed chwilą
mieściło się na połowie histogramu, po godzinie już się nie mieści w
całości. Czasu na dobre i "łatwo osiągalne" zdjęcia jest bardzo
niewiele! Pozostaje więc albo fart (co się rzadko zdarza), albo
świadomość tego i w pełni świadome, z góry zamierzone działanie
uwzględniające ten fakt. Nie ma spania i wychodzenia w plener w
południe, a czasem jest wręcz wielokrotne, sukcesywne chodzenie na z
góry upatrzone miejsce, w oczekiwaniu na dogodne warunki. Do skutku.

Czasem są takie warunki, że i w południe scena będzie ciekawa. Dorzucimy
jeszcze polar i będzie OK. Ale to się zdarza rzadko, w specyficznych
okolicznościach. Mam tutaj na myśli głównie góry (inne okoliczności nie
przychodzą mi teraz do głowy). Przykład z wakacji, około południa + polar:

http://arczipl.deviantart.com/art/The-Idyll-of-Tatra
-Mountains-64193560

Scena zmieściła się bez najmniejszego problemu na matrycy kompaktu.

2. Jak już mamy stosowną scenę, to ją jeszcze trzeba dobrze naświetlić.
Do prawej strony histogramu. By najlepiej wykorzystać dynamikę,
rozdzielczość i charakterystykę układu obrazowania. Przez to wręcz
uwielbiam LV z histogramem rozdzielonym na poszczególne kanały w 450D.

JPEG/TIFF się nie sprawdzą. Często wystarczą, ale nigdy nie wiadomo czy
akurat w tym przypadku. ;) Do tego nie lubię, gdy automat robi coś, co
zrobię lepiej. Zostaje RAW.

3. Dobrze zrobione zdjęcia trzeba umiejętnie obrobić. Wykorzystać
zgromadzone dane najlepiej jak się da lub jak się potrafi.

> To się tonemaping nazywa, tak?

No, powiedzmy. Na zacytowanym przez Ciebie przykładzie po prostu
odpowiednio wywołałem RAW-a. Światła pociągnąłem w lewo (patrząc na
histogram) i mocno rozciągnąłem wszerz. Środek się przez to zwęził,
starałem się go potem rozepchać nieco w prawo. Cienie odrobinę poszły w
lewo. Wszystko zrobiłem w ACR. Suwaczki + manualnie narysowana krzywa.
Jeśli mamy to nazywać tonemappingiem, to każdą najprostszą zabawę
krzywymi należałoby tak nazwać.

Drugi przykład, składany z trzech zdjęć, zrobiłem wykorzystując funkcję
"Merge into HDR" w Szopie. Dalsze poczynania, owszem, można już
zdecydowanie nazwać tonemappingiem. Przy składaniu do 32 bitów obciąłem
światła w takim punkcie, by ani odrobinę ich nie stracić. Konwersja
32->16 bitów (metodą ~Local Adaptation) polegała na narysowaniu krzywej
nadającej odpowiednią jasność i kontrast poszczególnym obszarom zdjęcia.
Potem jeszcze drobne machnięcie Shadow/Highlight, gdzie przede wszystkim
zwiększyłem suwaczkiem kontrast lokalny i wyszło to co widzisz. Pomijam
resize do rozmiaru pocztówki i USM. ;)

Voila. Tylko szukać kadrów. :>

Przejrzałem teraz swoją skromną w zdjęcia galerię wiszącą w sieci i...
Cholera. Już wiem, czemu mam tak mało dobrych zdjęć. Bo nie stosuję się
do zasady pierwszej. :) 90% zdjęć leżących w mojej galerii zrobiłem o
poranku lub w innych, niskokontrastowych warunkach (mgła, wieczór,
etc.). Poza tym coś mi brakuje pomysłu na zdjęcia i coraz rzadziej
wybywam z aparatem w plener. :(

--
Pozdrawiam
Arczi