Piotrek <p...@p...onet.pl> wrote:

> Czy znacie kogoś, do kogo powyższy opis by pasował, tzn. osobę, która
> po dłuższym czasie uświadomiła sobie, że wybierając branżę IT jako
> ścieżkę swojej kariery popełniła wielki błąd, a programowanie może być
> dla niej w najlepszym razie hobby, ale nie sposobem na resztę życia?

Może nie do końca w ten sposób...

Ja się szybko nudzę (wszystkim - co jakiś czas po prostu potrzebuję zmian),
więc jakiego zawodu bym nie wybrał, prędzej czy później mi się znudzi.

Myślałem nad rzuceniem tego wszystkiego i przekwalifikowaniem się, ale
wtedy:

a) lata pracy i doświadczenia idą na marne
b) nie widzę branży w której byłaby większa szansa na rozwój
c) nie widzę (w tym kraju) branży, w której mógłbym zarobić tyle, ile w tej
d) ogólnie lubię programować, diabeł tkwi w szczegółach (niżej)

Czynników jest kilka:

a) praca z ludźmi o niższych kwalifikacjach niż moje (szczególnie realizując
zewnętrzne projekty)
b) praca na czas (często wyśrubowane deadline'y)
c) poczucie niedocenienia finansowego (miała być podwyżka, nie ma podwyżki,
a ja nie lubię się prosić)
d) niedopracowane i sypiące się środowisko (proprietary)
e) duża odpowiedzialność i związany z tym stres - to do pewnego momentu
motywuje, ale na dłuższą metę po prostu męczy

Nawet taki drobiazg, jak szef siedzący obok i patrzący w monitor, wpływa
na komfort pracy (zalecenie general managera jest takie, że tylko
managerowie mogą mieć monitory skierowane w ścianę, a wszyscy inni muszą
mieć ustawione tak, żeby każdy widział, co na nich jest). Szef jest w
porządku, ale i tak jest to dyskomfort.

Są też inne rzeczy, na które można narzekać, ale do nich nabrałem dystansu,
śmieszą mnie, są folklorem tej firmy - ostatnio dostałem do poprawienia kod,
napisany przez międzynarodową firmę, lidera rynku, i jak to zobaczyłem, to
po chwili załamania razem z chłopakami po prostu się śmialiśmy, że ktoś nie
wstydził się czegoś takiego pokazać...

Poza tym nie umiem oszczędzać kasy. I często jest tak, że mam za dużo
miesiąca do końca pieniędzy. Chłopaki mieszkają w wynajmowanych pokojach,
jeżdżą autobusami, oszczędzają, i mają, a ja ile mam tyle wydam, a potem
muszę skubać z konta oszczędnościowego. To też rodzi frustrację.

Z innej strony: kolega (pracował w branży IT, ale nie jako programista)
wyjechał do Niemczech, pracuje przy sortowaniu ogórków (przychodzi,
sortuje przez 8 godzin, wychodzi) i mówił, że dawno nie czuł się tak
wypoczęty psychicznie jak tam. Zero zmartwień, stresu, że komuś coś nie
działa, że coś się sypie, że trzeba rozwiązać problem, a nie masz pojęcia
jak to zrobić - po prostu przychodzisz, sortujesz ogórki i wychodzisz.
Facet zarabia tyle, ile ja tutaj będąc programistą.

> Załóżmy dla utrudnienia, że osoba, która znalazła się w takiej
> sytuacji, jest już w wieku, który nie pozwala zacząć żyć "od
> nowa" (bliżej 30 niż 20).

Ja jestem dużo bliżej 30 niż 20 ale nie wiem co to ma do rzeczy :) jeżeli
nie masz rodziny do wykarmienia, to zawsze można zacząć żyć od nowa, i
starszych znam, którzy się tego nie bali. Najgorzej to osiąść, osiągnąć
stagnację. A często to nowe życie może okazać się lepsze, niż to stare.

> Jak tacy ludzie odnajdują się w życiu?

Trzeba mieć pasję, która będzie odskocznią. Wielu programistów, których
znam, ma coś takiego. Jeden wspina się po górach, inny chodzi po grotach,
jeszcze inny żegluje, dla mnie czymś takim są motocykle. Nawet myślałem
o pójściu w tym kierunku (instruktor jazdy motocyklem - doszkalanie dla
tych, którzy już mają prawo jazdy), ale po pierwsze nie wiem ile dałoby
się z tego wyciągnąć (jednak pracuje się dla pieniędzy), a po drugie pewnie
byłoby z tym tak jak z programowaniem, czyli to jest coś fajnego, dopóki
nie staje się to pracą. A kolejnego hobby nie chcę w sobie zabić.

Zresztą... tak samo jest z mechaniką. Dopóki dłubię przy swoim sprzęcie
i naprawiam motocykle i samochody kolegów, to jest to fajna odskocznia
od wgapiania się w literki na monitorze, ale jakbym miał po 3 samochody
do zrobienia dziennie i klientów, którzy tylko marudzą, to by mnie szlag
trafił zanim bym w ogóle zabrał się za robotę...

--
Gof
http://www.chmurka.net/