Brak gwarancji i niepewna historia to ryzyko, które
potencjalny nabywca musi kalkulować. W zależności od
marki i modelu, wieku i zużycia auta jest z tym różnie.

Poboczny wątek:
Miałem mniej niż 2 lata temu podobny problem.
Zastanawiałeś się skąd biorą się te dwu-trzylatki.
Kto pozbywa się praktycznie niezużytego auta
(celowo odrzucam tu skrajności typu zajechane auta firmowe
z wysokimi przebiegami, podejrzane egzemplarze po leasing'u
i zajęciach komorniczych)? Co może zmusić normalnego człowieka
do sprzedaży dobrego auta? Zakładam, że jakaś nieciekawa sytuacja
osobista lub przymus zwiazany np. z dłuższym wyjazdem. Mogę sobie
wyobrazić także sytuację, gdy się komuś spodoba inne i pozbywa
się "pochopnie" kupionego egzemplarza godząc się na stratę.
Pokręciłem się po rynku samochodowym i doszedłem do wniosku,
że trafienie na "normalną" okazję jest tak samo prawdopodobne
jak wygrana w grach losowych. Niektórym faktycznie się udaje.
Ja przestałem się łudzić i postanowiłem nie martwić się teoretyczną
utratą wartości. W zamian za to mam kilka lat pełnej gwarancji, jakieś
rozszerzone pakiety ubezpieczeń i assistance. Jest to atrybut,
za który warto zapłacić.

Pozdrawiam

--
Wysłano z serwisu Usenet w portalu Gazeta.pl -> http://www.gazeta.pl/usenet/