W książeczce "Radjotelegrafja" (materiały wydane w 1919 przez Kurs
Oficerów Sztabu Generalnego) znalazłem następujący fragment:

"Aparaty znajdujące się obecnie w użyciu zawierają w jednej skrzynce
nadawanie i odbieranie.
Właściwa stacja nadawcza składa się z rurki z prądem drgającym, bieguny
której doziemione są za pomocą podstawy. Stacja odbiorcza zawiera drugą
podstawę w którą włączona jest słuchawka i wzmacniacz prądu. Nadawania
stacji nadawczej otrzymywane są przez indukcję stacji odbiorczej.
Przy użyciu telefonu ziemnego należy przestrzegać następujących przepisów:
Orientacja podstaw: doświadczenie wykazało, że podstawy należy
orientować równolegle lub anti-równolegle.
Pozatem podstawy winny być oddalone od centrów telefonicznych i nie
znajdować się w blizkości linji o drucie zwyczajnym.
Rozróżnienie stacji uskutecznia się za pomocą dźwięku (ostry, średni,
nizki). Każda stacja posiada również wskaźnik.
Promień działania stacji telefonu ziemnego wynosi około 2 klm, zmienia
się ona w zależności od terenu i dosięga 3,5 klm."

Ktoś wie co to za urządzenie? Raczej nie chodzi o jakiś "wypaczony" opis
radiotelefonii - ten temat został poruszony osobno, w innym rozdziale.

do góry

On Sat, 19 Mar 2011 13:52:38 +0100, Atlantis wrote:
>W książeczce "Radjotelegrafja" (materiały wydane w 1919 przez Kurs
>Oficerów Sztabu Generalnego) znalazłem następujący fragment:

A jakis typow nie podaja ? moze latwiej bedzie wygoglac.

>Właściwa stacja nadawcza składa się z rurki z prądem drgającym, bieguny
>której doziemione są za pomocą podstawy. Stacja odbiorcza zawiera drugą
>podstawę w którą włączona jest słuchawka i wzmacniacz prądu. Nadawania
>stacji nadawczej otrzymywane są przez indukcję stacji odbiorczej.
>Przy użyciu telefonu ziemnego należy przestrzegać następujących przepisów:
>Orientacja podstaw: doświadczenie wykazało, że podstawy należy
>orientować równolegle lub anti-równolegle.

Jak sie domyslam - jesli wbijesz w ziemie dwa prety i puscisz miedzy
nimi prad .. to on sie rozplywa po calej powierzchni. Wiec jakas czesc
plynie hen daleko. A tam ja mozna zlapac wbijajac kolejne dwa prety.

Musialo byc kiepskie, skoro nie przetrwalo :-)

Moze tu znajdziesz http://books.google.pl/books?id=RBC2nY1rp5MC

J.

do góry

W dniu 2011-03-19 15:24, J.F. pisze:

> A jakis typow nie podaja ? moze latwiej bedzie wygoglac.

Niestety nie. Książeczka jest bardzo ogólna - stanowi raczej zbiór
podstawowych materiałów dla oficerów, informujących o tym czym właściwie
jest radiotelegrafia. W niektórych miejscach uproszczenia idą (moim
zdaniem) zdecydowanie za daleko. Na przykład przy nadajnikach fal
niegasnących jest mowa o lampach i wytwarzaniu _fal_ przez rozżarzony
drucik w próżni. ;)

Pojawiają się typy kilku francuskich radiostacji z tego okresu (E3 i
E10) i chyba nic poza tym.

Ten "telefon ziemny" jest wspomniany tak przy okazji, jako jedna z form
komunikacji bezprzewodowej (obok radiotelegrafii z wykorzystaniem fal
gasnących i niegasnących oraz radiotelefonii, która przedstawiona jest
jako dziedzina młoda, jeszcze nie stosowana szerzej).

Próbowałem googlować zarówno po polsku jak i po angielsku - niestety nic
nie znalazłem...


> Jak sie domyslam - jesli wbijesz w ziemie dwa prety i puscisz miedzy
> nimi prad .. to on sie rozplywa po calej powierzchni. Wiec jakas czesc
> plynie hen daleko. A tam ja mozna zlapac wbijajac kolejne dwa prety.
>
> Musialo byc kiepskie, skoro nie przetrwalo :-)

Tylko dlaczego nigdzie nie ma o tym ani słowa? Przecież to całkiem
ciekawe zagadnienie. Że też nie przetestowali go amatorzy? Przecież w
czasach świetności "Młodego Technika", gdy o pozwolenie radiowe było
trudniej niż dzisiaj, ludzie bawili się z różnymi dziwnymi "wynalazkami"
(jak fototelefon).
A wówczas przecież możliwości wzmacniania słabych sygnałów były dużo,
dużo większe niż tuż po WW1. ;)

Ciekawe czy dałoby się coś takiego zrobić dzisiaj. I czy nie zakłócałoby
jakichś współczesnych instalacji. Albo odwrotnie - samo nie było podatne
na zakłócenia...


> Moze tu znajdziesz http://books.google.pl/books?id=RBC2nY1rp5MC

Spróbuję poszukać.

do góry

On Sat, 19 Mar 2011 13:52:38 +0100, Atlantis <n...@n...pl> wrote:

>W książeczce "Radjotelegrafja" (materiały wydane w 1919 przez Kurs
>Oficerów Sztabu Generalnego) znalazłem następujący fragment:
>
>"Aparaty znajdujące się obecnie w użyciu zawierają w jednej skrzynce
>nadawanie i odbieranie.
>Właściwa stacja nadawcza składa się z rurki z prądem drgającym, bieguny
>której doziemione są za pomocą podstawy. Stacja odbiorcza zawiera drugą
>podstawę w którą włączona jest słuchawka i wzmacniacz prądu. Nadawania
>stacji nadawczej otrzymywane są przez indukcję stacji odbiorczej.
>Przy użyciu telefonu ziemnego należy przestrzegać następujących przepisów:
>Orientacja podstaw: doświadczenie wykazało, że podstawy należy
>orientować równolegle lub anti-równolegle.
>Pozatem podstawy winny być oddalone od centrów telefonicznych i nie
>znajdować się w blizkości linji o drucie zwyczajnym.
>Rozróżnienie stacji uskutecznia się za pomocą dźwięku (ostry, średni,
>nizki). Każda stacja posiada również wskaźnik.
>Promień działania stacji telefonu ziemnego wynosi około 2 klm, zmienia
>się ona w zależności od terenu i dosięga 3,5 klm."
>
>Ktoś wie co to za urządzenie? Raczej nie chodzi o jakiś "wypaczony" opis
>radiotelefonii - ten temat został poruszony osobno, w innym rozdziale.

Telegraf ziemny, opis (bardzo lakoniczny) np. tu:
http://eksploratorzy.com.pl/viewtopic.php?f=194&t=18
62

;)
--
Grzegorz Krukowski

do góry

On Sat, 19 Mar 2011 17:17:22 +0100, Atlantis wrote:
>W dniu 2011-03-19 15:24, J.F. pisze:
>> Jak sie domyslam - jesli wbijesz w ziemie dwa prety i puscisz miedzy
>> nimi prad .. to on sie rozplywa po calej powierzchni. Wiec jakas czesc
>> plynie hen daleko. A tam ja mozna zlapac wbijajac kolejne dwa prety.
>> Musialo byc kiepskie, skoro nie przetrwalo :-)
>
>Tylko dlaczego nigdzie nie ma o tym ani słowa? Przecież to całkiem
>ciekawe zagadnienie. Że też nie przetestowali go amatorzy? Przecież w
>czasach świetności "Młodego Technika", gdy o pozwolenie radiowe było
>trudniej niż dzisiaj, ludzie bawili się z różnymi dziwnymi "wynalazkami"
>(jak fototelefon).

Wladza nie byla zainteresowana niezalezna komunikacja, a fototelefon
bylo trudno zrobic ? :-)

>Ciekawe czy dałoby się coś takiego zrobić dzisiaj. I czy nie zakłócałoby
>jakichś współczesnych instalacji. Albo odwrotnie - samo nie było podatne
>na zakłócenia...

Czas na eksperymenty :-)

J.

do góry

W dniu 2011-03-19 17:34, Grzegorz Krukowski pisze:

> Telegraf ziemny, opis (bardzo lakoniczny) np. tu:
> http://eksploratorzy.com.pl/viewtopic.php?f=194&t=18
62

Hmm... Za to tutaj (http://www.e-gory.info/index.php?kat=cz_brezinka)
piszą nie o wysokim napięciu, ale o falach EM rozchodzących się w ziemi.
;) Wymieniają zasięg łączności znacznie mniejszy niż w tej polskiej
broszurce (jakby nie patrzeć wcześniejszej o prawie 20 lat). No i nie
wspomnę o fakcie, że tam była mowa o telefonie, a nie telegrafowaniu.

Jeśli faktycznie stosowano tam wysokie napięcie, to jak się to ma do BHP
takiego rozwiązania? Nie sprawiało zagrożenia dla zdrowia i życia
wszystkich tych, którzy chodziliby dookoła?

do góry

W dniu 19.03.2011 13:52, Atlantis pisze:

> "Aparaty znajdujące się obecnie w użyciu zawierają w jednej skrzynce
> nadawanie i odbieranie.
> Właściwa stacja nadawcza składa się z rurki z prądem drgającym, bieguny
> której doziemione są za pomocą podstawy. Stacja odbiorcza zawiera drugą
> podstawę w którą włączona jest słuchawka i wzmacniacz prądu. Nadawania
> stacji nadawczej otrzymywane są przez indukcję stacji odbiorczej.
> Przy użyciu telefonu ziemnego należy przestrzegać następujących przepisów:
> Orientacja podstaw: doświadczenie wykazało, że podstawy należy
> orientować równolegle lub anti-równolegle.
> Pozatem podstawy winny być oddalone od centrów telefonicznych i nie
> znajdować się w blizkości linji o drucie zwyczajnym.
> Rozróżnienie stacji uskutecznia się za pomocą dźwięku (ostry, średni,
> nizki). Każda stacja posiada również wskaźnik.
> Promień działania stacji telefonu ziemnego wynosi około 2 klm, zmienia
> się ona w zależności od terenu i dosięga 3,5 klm."
>
> Ktoś wie co to za urządzenie? Raczej nie chodzi o jakiś "wypaczony" opis
> radiotelefonii - ten temat został poruszony osobno, w innym rozdziale.

Jest taka współczesna książka: Alain Charoy "Kompatybilność
Elektromagnetyczna". W rozdziale mówiącym o uziemieniu funkcjonalnym
jest opis podobnego urządzenia z francuskiego podręcznika wojskowego z
tamtych lat.

Niestety nie mam tej książki, ale w Polsce jest dość popularna. Czytałem
ją 5 lat temu. Może ktoś ma i pomoże.

Pozdrawiam,
Michał

do góry

Pan J.F napisał:

>> Ciekawe czy dałoby się coś takiego zrobić dzisiaj. I czy nie
>> zakłócałoby jakichś współczesnych instalacji. Albo odwrotnie
>> - samo nie było podatne na zakłócenia...
>
> Czas na eksperymenty :-)

Bardzo dobry czas, wiosna idzie. Od tych eksperymentów tłuste
rosówy z ziemi powychodzą i będą tańczyć w rytm sygnałów morsa.

--
Jarek

do góry

On Sat, 19 Mar 2011 17:53:29 +0100, Atlantis <n...@n...pl> wrote:

Ależ to o to samo chyba chodzi. Wbijasz dwie elektrody w ziemię i
puszczasz przez nie prąd (coś jak induktor do pomiaru rezystancji
uziomów). Większość oczywiście popłynie najkrótszą geometrycznie drogą
między elektrodami, ale część będzie się się rozpływała w okolicy. No
i w tej okolicy wbijasz kolejne dwie elektrody, które będą mierzyły
spadek napięcia wytworzony przez nadajnik który można później
wzmocnić. Przy łączności telegraficznej użyteczny zasięg będzie
oczywiście większy.
--
Grzegorz Krukowski

do góry

W dniu 2011-03-19 13:52, Atlantis pisze:
> W książeczce "Radjotelegrafja" (materiały wydane w 1919 przez Kurs
> Oficerów Sztabu Generalnego) znalazłem następujący fragment:
>
> "Aparaty znajdujące się obecnie w użyciu zawierają w jednej skrzynce
> nadawanie i odbieranie.
> Właściwa stacja nadawcza składa się z rurki z prądem drgającym, bieguny
> której doziemione są za pomocą podstawy. Stacja odbiorcza zawiera drugą
> podstawę w którą włączona jest słuchawka i wzmacniacz prądu. Nadawania
> stacji nadawczej otrzymywane są przez indukcję stacji odbiorczej.
> Przy użyciu telefonu ziemnego należy przestrzegać następujących przepisów:
> Orientacja podstaw: doświadczenie wykazało, że podstawy należy
> orientować równolegle lub anti-równolegle.
> Pozatem podstawy winny być oddalone od centrów telefonicznych i nie
> znajdować się w blizkości linji o drucie zwyczajnym.
> Rozróżnienie stacji uskutecznia się za pomocą dźwięku (ostry, średni,
> nizki). Każda stacja posiada również wskaźnik.
> Promień działania stacji telefonu ziemnego wynosi około 2 klm, zmienia
> się ona w zależności od terenu i dosięga 3,5 klm."
>
> Ktoś wie co to za urządzenie? Raczej nie chodzi o jakiś "wypaczony" opis
> radiotelefonii - ten temat został poruszony osobno, w innym rozdziale.

Takie urządzenie opisuje wspomniany tu
niedawno Wojciechowski. Nowoczesne zabawki,
1974, Str. 536 (żółte wydanie).

--
Pozdrawiam
JK

do góry