On 20/07/2022 14:32, Janusz wrote:
>> Przedstawiłem Ci działajacy kod uzywajacy wywołań wirtualnych, na AVR,
>> używający polimorfizmu dynamicznego z metodami wirtualnymi, bez
>> żadnych sztuczek, goły C++.
>> Rozimiem, że Twoja ignorancja w temacie C++ jest już na etapie
>> negowania faktów?
> Sam jesteś ignorant

To trzeba udowodnić.

>, każąc mi myśleć po twojemu

To nie po mojemu. To nie moje nazwy i definicje. To jest C++. Idź tam z
pretencjami że "dynamic" uzydo w innym kontekście niż do kodu
samomodyfikującego i cie zmyliło.

> najlepiej a twój przykład jest z dupy i ni jak ma się do klasycznego
> polimorfizmu

Przedtsaw wiec powody, dla których nie jest klasycznym polimorfizmem
prosta klasa z virtual foo() = 0 i dwoma implementacjami tego
interfejsu. To samo dla statycznego polimorfizmu. Chetnie dowiem się
*czemu* to nie klasyczny polimorfizm.

> "Pozwala pisać ogólne struktury danych i algorytmy, bez precyzowania na
> jakich dokładnie typach one operują i bez konieczności dostarczania
> implementacji odpowiednich dla każdego przypadku."

I dlatego masz abstrakcyjny Timer i jego dwie implementacje.

Wypełniam tą definicję. Oglądałeś w ogóle kod? Czy tylko przypuszczasz,
co w nim jest?

> widzisz jak się to ma do migania led-em czy obsługi rs-a?

Tak. Przedsatwiłem przykład, gdzie dwie niezależne implementacje są
używane przez abstrakcyjny kod do wykonania algorytmu. Migania diodą.
Moze być lotu kosmicznego. Mało ważne do czego.

> ma się jak wół
> do karety, to jest wymyślanie koła od początku tylko strasznie
> kwadratowe ci ono wychodzi.

Ono pokazuje, jak bardzo masz nikła wiedzę jak działa polimorfizm na
mikrokontrolerach z achitekturą Harvard.

> Potem ludki zdziwione że programy 'puchną'

Program w statycznym polimorfizmie nie puchnie. To jest cała idea.

Zaskoczę cię: nie puchnie z tych samych powodów, co Tobie wycieło kiedyś
switch/case.

>,  ja się wcale nie dziwię

Bo też nie ma co się dziwić urojeniom.

> a
> siedzę w informatryce w zasadzie od początku

To za słabo się przykładasz. To, jak działa metoda wirtualna w
polimorfizmie C++ jest oczywiste dla każdego programisty jakiego znam, a
znam ich kilkuset. Chyba nikt by nie powiązał jej z architekturą
Harvard, a prawie każdy z indirect call.

>, coraz bardziej ogólne
> narzędzia dają coraz więcej nadmiarowego kodu i ciągną za sobą 'ogon'.

To oczywste brednie. C++ redukuje kod. Szczególnie statyczny
polimorfizm. I to nie tak, że mi się "wydaje". Ja piszę kod od nastu
lat, w ciezkim C++, z masą szablonów. Ja wiem, jak to działa, w
detalach. I tam również, jakie niebotyczne bzdury bredzisz w tej chwili,
myśląc, że masz śladowe pojecie, jak działa jakikolwiek polimorfizm w C++.

> I
> tym mi cały czas próbujesz udowodnić że wysoki poziom abstrakcji w
> embeded jest lepszy niż linijka czy kilka prostego kodu w C :) śmiechu
> warte.

Tak. Jedną z rzeczy, na jakie pozwala, jest testowanie implementacji bez
obciążenia wynikowego kodu.

Możesz ignorować testowanie, to typowe dla niedzielnych programistów
migających diodami.

>> Bo u mnie miga diodą.
> U mnie też miga, za pomocą jednej linijki w C.

Ale miało nie migać. Tak napisałes. Że na Harvard nie da się. To co,
odszczekujesz, skoro już fakt zaakceptowałeś?