W dniu 11-05-17 21:31, Mariusz [mr.] pisze:

> Chyba kluczem jest wprowadzenie rutynowego workflow: np. u mnie po
> zgraniu karty od razu następuje wypalenie dwóch płytek różnych markowych
> producentów (kiedyś to byli: Philips, Verbatim, TDK i Sony, dziś
> obniżyłbym zaufanie do TDK), oczywiście z weryfikacją, a jak porcja za
> mała - to na pendrive. Dopiero wtedy formatuję kartę i cykl zaczyna się
> od nowa.
> W życiu nie straciłem nawet jednego cyfrowego zdjęcia.

Ja najważniejsze rzeczy trzymam dodatkowo na 2 zewnętrznych serwerach.
W niektóre z nich włożyłem sporo pracy i czasu, nie darowałbym sobie
ich utraty. Pliki mające charakter poufny pakuję własnym archiwizerem,
co go kiedyś pisałem kiedyś na zaliczenie (po modyfikacjach), może
jestem paranoikiem, ale to nic nie kosztuje.
Niestety, z obserwacji wśród znajomych widzę, że przeciętny Kowalski
trzyma zdjęcia "w pikasie", na dyskach i nośnikach panuje bałagan,
prawo Murphy'ego sprawia, że jakieś śmieci są w fafnastu kopiach,
a akurat przy tym najważniejszym "coś się źle kliknęło".
--
"We all go a little mad sometimes."
Norman Bates