On Monday, December 7, 2015 at 10:14:16 AM UTC+1, Tomasz Kaczanowski wrote:
> W dniu 2015-12-04 21:26, M.M. pisze:
> > On Friday, December 4, 2015 at 2:18:45 PM UTC+1, Maciej Sobczak wrote:
> >>> Rozmawialiśmy o
> >>> szczególikach, typu:
> >>> 1) można się przejechać na big/lit endian
> >>> 2) najpierw memcpy, potem operator rzutowania
> >>> 3) różny padding w strukturach
> >>> 4) różny rozmiar inta na różnych platformach lub wersjach programu.
> >>
> >> Właśnie te szczególiki powodują, że te triki to złe rozwiązania.
> >
> > Mają swoje zalety. Gdy mam dużą strukturę, którą będę modyfikował w
> > przyszłości i gdy użyję:
> > write(&struct , sizeof(struct) , 1 )
> > to:
> > 1) w jednej linii kodu zapisuję/odczytuję całą strukturę.
> > 2) strukturę mogę dowolnie modyfikować, a zapis i odczyt zawsze
> > zadziała.
>
> Zapis działa zawsze, odczyt - zależnie, czy odczytujemy ten co przed
> chwilą zapisaliśmy, czy może kompilowany wcześniej... Oczywiście ma
> swoje zalety i jest stosowany, ale jednak do stwierdzenia "zawsze
> działa" podchodziłbym jednak z pewną ostrożnością :)

Wyraziłem się dwuznacznie. Chodziło o to, że ten wiersz zadziała zawsze:
write( &strukt , sizeof(strukt) , file );
Pozdrawiam