On 2014-12-07 22:22, Zachariasz Dorożyński wrote:
> Jasne. Kreda i aceton lepiej zaczernią niż płatki srebra nachodzące na siebie w
wielu warstwach.

Ja nie twierdze że lepiej. Ja twierdze że *NIEŹLE*. Na tyle by to nie
był problem podczas termotransferu. Większość przeciwników
termotransferu nie czai że problemem nie jest stopień zaczernienia dla
światła przenikającego tylko pokrycie płytki. O dziwo jest na tyle dobry
że krawędzie wychodzą ostre nawet jeśli optycznie rysunek nie ma
nieskończonego kontrastu. Kluczowa jest prędkość trawienia: jesli
trawisz wolno to toner odpada od miedzi i ściezki robią się cieńsze albo
wręcz znikają. Jakie są mechanizmy tego procesu? - nie mam narzędzi aby
to udowodnić naukowo. Mogę tylko udowodnić statystycznie.

> nie wina drukarki a specyfika procesu wzięta z kserografii.

Czyli wina krasnoludków.

> Efekt brzegowy to się fachowo nazywa.

Fascynujące. Choć przyznam że drukarka kolegi (za jakies 4tyś, gdzie tu
się równać z moją LaserJet 2100 za stówkę, potrafi ten efekt
*kompensować* i zaczernienie jest idealne równe bez względu na
powierzchnię).

>Zaczernić powyżej 100%, dobry jesteś w wymyślaniu bzdur.

Życie bez poczucia humoru jest klopotliwe, nie? Opary acetonu powoduą
pęcznienie toneru i "pogrubiają" rysunek, efektem czego zaczernia się
wieksza powierzchnia niż zakładałeś. Kiedyś kiedy jeszcze stosowalem
metodę fotochemiczną z Positiv20 i wydruka na laserze musiałem
uwzględnić zmianę szerokości scieżek (dla TQFP, konkretnie SAM7) po
działaniu acetonu. Przy termotransferze nie ma to znaczenia - nic nie
trzeba spęczniać.

> W szkole pewno miałeś zadanie z matematyki " pokoloruj drwala".

Możesz rozwinąć temat? Dlaczego akurat drwala? Czy ten drwal gender z
Monty Pythona? Co jest O.K.?