On 2013-01-04 00:35, Jarek P. wrote:
> Miałem zestaw 3 i do dziś pamiętam rozczarowanie,
> kiedy okazało się, że sugerowane przez autorów instrukcji rozklepanie
> kołków montażowych po ich przewleczeniu przez płytkę jest niewykonalne
> (płytka natychmiast pękała). Dodatkowo elementy (zwłaszcza rezystory)
> zapakowane do zestawu też potrafiły odbiegać od tego
> , co w spisie, np w moim zestawie zamiast jakiejś wartości były
> wrzucone metalizowane oporniki 1% o wartości... zbliżonej :)

Prawdopodobnie nigdy tego sami nie poskładali, powszechne było np.
wymienianie tranzystorów w ładnych obudowach jak BC107 na plastikowe
tranzystory z 3 nogami ze stali których nie posób ani lutować ani nawet
wsadzić do dziur bo rozstaw inny (mam kilkanascie jeszcze takich
tranzystorów ZSRR w charakterystycznym pomarańczowym kolorze, do dzisiaj
nie wiem jak się je lutuje - może spawa ?). Często spotykalo się też
rezystory z nieczytelnymi oznaczeniami, gdzie wszystkie paski zlewaly
się w jedną brudną plamę. A i oznaczenia elementów za pomocą kolorowych
kropek byly ciekawe, bo czasem błędne :) Ale człek kochał te zestawy, bo
nic innego nie było na rynku.

> Moim wielkim marzeniem był zestaw piąty, niestety niedobrzy rodzice nie chcieli mi
go kuuupić :-((((

Wielki plus za wreszcie wytrawioną płytkę, wielki minus za to że NIKT
nie wpadł jak należy bezstratnie łączyć przez co po pierwszym
rozlutowaniu miałeś w rękach kawałki ścieżek. Pomysł przedni, ale wyszło
jak zwykle. Cały PRL :( W dodatku były dwie wersje, jedna pocynowana a
druga z goła miedzią. Nie wiem ile miedzi było w tej miedzi, ale cyna
nie łapała nawet po minucie grzania kąpiąc się w kalafonii.

Mam na strychu kompletna walizkę MEZ-Elektronik i tam przynajmniej
pomyśleli jak bezstratnie łączyć druty żeby nie było do wyrzucenia po
pierwszym doświadczeniu. Strasznie mi takiego zestawu brakowało, tylko
cyfrowego.