ACMM-033 napisało:

>>> Czemu nabojów nie było w spożywczaku, w kiosku, w sklepie AGD choćby.
>>
>> Jakaś komisja do spraw handlu przypisała je do warzywniaków i tak już
>> musiało być.
>
> Trochę mi to dziwnie wygląda z tą komisją, bardziej mi się wtedy
> wydawało, że to raczej "wolne moce przerobowe", sklep warzywny miał
> siłę to prowadzić, więc prowadził.

Zasad funkcjonowania handlu uspołecznionego nikt do końca pojąć nie
jest w stanie, więc przy tej komisji też nie będę się upierał. A teraz
w dodatku minie olśniło, że ja jednak po te naboje nie do warzywniaka
chodziłem. U mnie były w mydlarni. Tam jeszcze można było kupić garnek,
szklankę. I cały syfon czasem również.

>>> Jednakże nie spotkałem się z tym, aby któryś z nabojów stracił gaz
>>> inaczej, niż w procesie nabijania syfonu.
>>
>> Jak coś miało ujść, to uszło między zakładem napełniania a sklepem.
>
> Nie mówię, że nie... po prostu mi się nie trafiło.

W mydlarni sprawdzanie było on-line, przy zakupie. Pan wyciągał naboje
z paczki i spuszczał po jednym na rzeczoną wagę. Bywało, że w paczce
nawet kilka nie mieściło się w normie. Innym razem test przechodziły
wszystkie. W warzywniaku mogli testy ustawić off-line z kolejką fi-fo
na wejściu i buforem wyjściowym.

>> Gdy byłem w szkole podstawowej, wypożyczyłem w szkolnej bibliotece
>> książkę radzieckiego autora na temat modelarstwa rakietowego. Był
>> tam między innymi opis konstrukcji silnika rakietowego na paliwo
>> stałe z wykorzystaniem "naboju, jakie za granicą stosuje się do
>> syfonów z wodą sodową". Książka była dość gruba i wiele różnych
>> rzeczy tam ze szczegółami wyjaśniano. Dzisiaj, gdyby u kogoś taką
>> literaturę znaleziono, to by mu już CBŚ, ABW czy inny TLS żyć nie dał.
>
> Ja też sporo przed stanem wojennym czytałem książkę typu "mały chemik",
> opisującą również, jak zrobić (a niech sobie nasze służby poczytają,
> ale tak było) :P - preparat PROMIENIOTWÓRCZY z koszulki żarowej Auera.

Koszulki Auera same w sobie są promieniotwórcze, żadne zabiegi przecież
nie sprawią, że będą jeszcze bardziej. Chodziło tylko o wyekstrahowanie
z nich aktywnej substancji. Ale znajomy miał cały półlitrowy słoik
wodrotlenku cezu używanego przy produkcji tych koszulek. W folię ołowianą
był zawinięty (słoik, nie znajomy).

> Z tej książeczki pamiętam przepis - 75% saletry, 15% węgla drzewnego
> i 10% siarki, opisany jako proch czarny, z ostrzeżeniem, że to może
> wybuchnąć :P

Takie rzeczy, to nawet w podręczniku do historii można było znaleźć.

Jarek

--
Przy armacie stał
I wciąż ją nabijał
Leci kula jak szalona
Oberwała mu ramiona