Pan Marcin Wasilewski napisał:

>>> Większość programów (a edytory tekstu to chyba wszystkie) pozwalały
>>> przejść w tryb pełnoekranowy.
>> Ale wciąż realizowany w trybie graficznym, z jasnym migoczącym tłem.
>
> LOL. Tło to sobie mogłeś i czarne zrobić. Co ma piernik do wiatraka?
> Albo raczej jaką widzisz różnicę między trybem graficznym, a tekstowym?

W latach osiemdziesiątych widziałem taką, że w graficznym, gdy monitor
był "zasilany" danymi wprost z pamięci RAM układu graficznego, to nie
mógł uzyskać odpowiedniej ostrości. Zwłaszcza jeśli po drodze był
jeszcze przetwornik D/A. Nie udawało się osiągnąć odpowiedniej
stromości zbocza. Co innego w trybach tekstowych, gdzie dane pochodziły
z szybszego generatora znaków. W Apple musieli o tym wiedzieć, dlatego
Macintosh miał obraz czarno-biały. Czyli jednobitowy, bez półtonów.
A tu proszę -- od razu tysiące czy miliony kolorów, a tylko rok później.
Innowatorzy, mistrzowie świata. Ale ponieważ to i tak sie gdzieś gubiło
po drodze w torze analogowym marnego monitora czy telewizora, więc nikt
nie zauważył.

--
Jarek