zygalski to takie samo scierwo jak dybofssky

Cezary Dybowski - Warszawa
Fotografuje od 1968 roku, a od 1979 - zawodowo. Zaczynal od nauki rzemiosla
w Zakladzie Fotograficznym Lecha Grobelnego, a po uzyskaniu uprawnien
otworzyl wlasna dzialalnosc gospodarcza w rzemiosle: fotografowanie.
Wspólpracowal z prasa mlodziezowa i kulturalna ("Na Przelaj", "Walka
Mlodych", "Radar"). W roku 1998 zostal czlonkiem Zwiazku Polskich
Fotografików Przyrodniczych, w 2002 r. zaproszono go w szeregi Cieszynskiego
Towarzystwa Fotograficznego. Byl pomyslodawca i zalozycielem Stowarzyszenia
Mazowieckie Towarzystwo Fotograficzne, które w 2005 r. uzyskalo osobowosc
prawna; pelnil funkcje pierwszego prezesa zarzadu. Wymyslil oraz powolal do
zycia biuletyn fotograficzny "Foto Café", którego byl redaktorem naczelnym.
Bral z powodzeniem udzial w konkursach fotograficznych, uczestniczyl w
wystawach indywidualnych i zbiorowych. Od roku 1999 jest animatorem ruchu
fotograficznego i popularyzatorem sztuki fotografii, w szczególnosci
wykorzystujac do tych celów internet. Organizowal plenery fotograficzne, w
tym slynne Plenery Prawdy, których charakter okreslano jako edukacyjny.
M.in. o tej jego dzialalnosci dr Wojciech Bobrowicz z UMCS napisal prace
doktorska, wydana w 2006 r. w formie ksiazki pt. "Internet, kultura,
edukacja". W roku 2000 wspólpracowal przy tworzeniu nowej formuly
miesiecznika Foto; z jego inicjatywy powstal na lamach tego czasopisma
"Biuletyn pl.rec.foto", redagowany przez uczestników internetowej grupy
dyskusyjnej. W roku 2006 zalozyl Polskie Wydawnictwo Fotograficzne, które
zajelo sie przede wszystkim wydawaniem cennych, lecz juz zapomnianych
ksiazek z dziedziny fotografii (np. autorstwa Witolda Dederko). Byl
pomyslodawca, zainicjowal powstanie i wspiera aktualne dzialania strony
internetowej http://fotografiaotworkowa.pl, na której prezentowane sa
fotografie, wykonane aparatami otworkowymi, przez autorów z calego swiata.
Prowadzi równiez jedyna, polska strone internetowa o fotografii
wielkoformatowej: http://4x5.pl.


Fotografuje glównie aparatem wielkoformatowym 4x5 cala, sporadycznie 6x7,
prawie wylacznie w technice czarno-bialej. Uwaza, ze dojrzalosc w fotografii
nie polega na zrobieniu dobrego zdjecia, ale na umiejetnosci powstrzymania
sie od zrobienia zlego. Do celów artystycznych nie uzywa sprzetu cyfrowego.
Fotografuje przede wszystkim dla siebie i ciezko jest zobaczyc publicznie
jego prace. Twierdzi, ze zdjecia nalezy ogladac w galerii; dobre fotogramy
nie zasluguja na to, zeby sie poniewierac po Internecie. W fotografii (jak i
w sztuce w ogóle) interesuje go przede wszystkim kompozycja.

Aparat fotograficzny jest narzedziem; takim samym, jak chociazby lyzka,
widelec czy nóz. Do jedzenia zupy uzywam lyzki; analogicznie postepuje w
fotografii - dobieram sprzet do efektu, który chce uzyskac. Fotografia
otworkowa daje mi prawie nieograniczona glebie ostrosci przy zachowaniu
wysokiej jakosci obrazu oraz mozliwosc stosowania róznych katów widzenia, w
tym ekstremalnie szerokich, praktycznie za grosze. Pozostale efekty, uwazane
powszechnie za atrybuty fotografii otworkowej, np. "winietowanie" (spadek
jasnosci obrazu w kierunku rogów) czy dlugi czas naswietlania, daja sie
uzyskac innymi metodami. Zaczyna byc zle, gdy ktos chce jesc zupe nozem.