On Sat, 8 May 2010, KILu wrote:

>> logiczne, a mianowicie takie, że jak się przystawia aparat do oka to mózg
>> może ustawiać focus soczewki oka na obiekt przy oku a nie ten w obiektywie
>
> ...czyli np. na którąś z soczewek wizjera albo na płaszczyznę matówki?
> Zupełnie nie przekonuje mnie to wytłumaczenie.

Ale może zawierać ziarno prawdy.
Niby fakt, że w przypadku patrzenia krzyżowego (na stereogram) czynnik
informacyjny (o innej odległości do obrazu niż płaszczyzny odwzorowania,
czyli np. powierzchni monitora) jest "mocny", bo zawiera aż dwie składowe
(zarowno fakt, że płaszczyznę monitora zazwyczaj "widać", a na pewno
występuje to na krawędziach obrazu, jak i inną odległość ostrzenia,
nakierowaną na płaszczyznę odzwzorowania właśnie) niemniej właśnie ten
czynnik powoduje trudność z uzyskaniu ostrego obrazu "gdzie indziej
niż jest spodziewany" (poza płaszczyzną monitora).
U wielu osób - nie do przeskoczenia (twierdzą, że nie umieją uzyskać
obrazu i basta). A przecież wystarczy zez (istotna większość to UMIE)
*i* przeostrzenie "poza obraz".

> Zresztą nasz wzrok (i mózg) ma dość dużą zdolność adaptacji.

Gadaj za siebie.
Przeostrzenie od czubka nosa do nieskończoności przejdzie Ci między
40 a 50 rokiem życia, najwyżej niewiele później :P

pzdr, Gotfryd